-
@ vess'oh
2024-11-05 19:19:12Vandaag vertrokken we uit Parijs. Ik ben blij terug op het ritme van mijn lichaam en het licht te kunnen leven, ipv laat op te blijven in de stedelijke drukte en socialiteit. Het was fijn in Parijs, eerst was ik heel overprikkeld, zo groot die stad, zo veel mensen! Onvoorsteldbaar. En moe, maar dat komt ook van te gast te zijn bij onbekende mensen denk ik. Ik moet altijd eerst een paar dagen acclimatiseren, een houding vinden. Ze waren wel heel vriendelijk en gastvrij, die familie van Tim, ik ben hun echt dankbaar dat we bij hun konden blijven.
Maar Parijs is wel een mooie stad. Uiteindelijk zag ik, niet geheel gewenst, toch wat toeristische dingetjes (ik moest het eifeltorenplein oasseren onderweg naar het bos om in te wandelen, en op weg naar het museum passeerden we nog wat bekende pleinen en het louvre), wat eigenlijk ook wel leuk was. Veel ervan is vooral opschepperij, maar het is wel mooi gemaakt en leuk om eens te zien.
Ik was ook zeer blij Marte gezien te hebben! Altijd leuk, een bekend gezicht. Zij was ook nog aan het wennen aan Parijs, maar al iets meer kennende dan ik, ze doet er al een maandje stage bij Unesco. Dat gaf ons de buitenkans om ook het Unescogebouw te bezoeken, dat was ook een geweldige impressie. Er was net een evenement bezig, rond de arabische week die ze houden. Een feest van culturen :). Ook wel een beetje hoogdravend en exlusief natiurlijk, maar ze doen wel coole dingen daar.
Vandaag fietsten we dus weg. Het was al laat tegen dat we vertrokken geraakten, en toen was Tim zijn jas en de kaarten ook nog vergeten in het appartement. Moesten we wachten op de shift van de vongierge om eraan te kunnen. Balen, maat het gaf ons wel de tijd om de kettingen de poetsen! Die waten enorm vuil geworden van de modderpaadjes waarop we Parijs hadden benaderd. Het was een drukke fietstocht, door wijken en grote straten, via enorm chaotische fietspaden. Het was leuk, ik ontspande, droomde weg, had inzichten en ideeën, neuriede en zong. Toen werd het donker, we fietsten verder, maar niet lang meer. Bu staan we aan de rand van wat een golfterrein lijkt te zijn, terwijl de lucht nog sterk oplicht van de Stad. Net naast ons is een grote elektriciteitspaal, die tevreden (?) zoemt.
De blog is een beetje chaotisch aan het zijn, het is moeilijk om consistent te zijn jn de momenten waarop ik schrijf. Vaak heb ik er eigenlijk geen zin in, dan doe ik het niet. Soms begin ik random te typen op een leeg moment, die zet ik er ook op. Ik hoop dat dat niet te verwarrend is :). Bedankt om te lezen, veel liefs!