@ Jakk Goodday

ผมมองออกไปไกลๆ ยังนอกหน้าต่าง... หลังจากรายการ [**#สภายาส้ม ตอนที่ 14**](https://youtu.be/L0L3k4S6GtQ?si=hTCVszHGWIx6Ozvx) พึ่งจบลงไป มันชวนให้ผมอยากร่วมวงสนทนาในหัวข้อ **#ExitTheMatrix** หรือ **#EscapeTheMatrix** อะไรนั่นเหลือเกิน.. พยายามคิดว่าผมจะมีเรื่องอะไรมาเล่าได้บ้างนะ.. ไม่.. ผมไม่อยากได้แก้วรางวัลของเทนโด้ มันควรเป็นเพื่อนๆ คนอื่นๆ ในคอมมูนิตี้ **#Siamstr** ของเราที่ได้ไปครอง แต่ผมเห็นคุณค่าของกิจกรรมนี้อย่างลึกซึ้ง ผมอยากเห็นหลายคนลุกขึ้นมาถ่ายทอดเรื่องราวของตัวเอง.. นั่นก็รวมถึงตัวผมเองด้วย นั่นสินะ.. เราไม่เคยเล่าเรื่องของเราให้ใครฟังมาก่อนเลย > เรามีเรื่องอะไรน่าสนใจอย่างงั้นเหรอ? Matrix ของเราจะมีหน้าตาคล้ายคลึงกับ Matrix ของคนอื่นๆ หรือเปล่านะ? ผมพยายามตีความคำๆ นี้ในแบบของตัวเอง จนพบว่า **"Matrix"** ในแบบของผม มันคือ **"บางอย่างที่อยู่ในหัว"** ของผมนี่เอง มันไม่ใช่สิ่งของ วัตถุ คำสั่ง หรือสังคมอะไรทั้งนั้น สำหรับผมมันคือ **"ชุดความคิด"** ที่ทำให้เรามองโลกใบนี้ในแบบที่ต่างออกไป ### ทำไมผมคิดแบบนั้นน่ะเหรอ? ก็เพราะเมื่อตอนที่เรายังอยู่ท่ามกลาง Matrix และตอนที่เราได้พบว่าตัวเองหลุดออกจากมันมาแล้ว แท้จริงแล้วเรายังคงยืนอยู่บนโลกใบเดิม สังคมเดิมๆ ผู้คนรอบกายหน้าเดิมๆ วัตถุสิ่งของรอบตัวล้วนเหมือนเดิมทุกประการ แต่มันเป็น **มุมมอง-ความคิด** ของเราต่างหากที่เปลี่ยนไป.. ผมเคยคิดว่าตัวเองหลุดออกมาจาก **"Matrix"** ได้เมื่อ 10 กว่าปีก่อน เมื่อครั้งที่ผมกำลังลุ่มหลงกับการลงทุนใน Traditional Investment ผมกลายเป็นนักวิเคราะห์ธุรกิจมือฉกาจ เป็นนักวางแผนคาดการณ์ที่หาตัวจับยากในยุคนั้น (ในแวดวงของตัวเอง) ผมมีโอกาสได้สอนคนดังๆ คนรวยๆ ในเรื่อง **"การลงทุนหุ้น"**, เป็นที่ปรึกษาการลงทุนในโครงการอสังหาริมทรัพย์ขนาดใหญ่, การจัดตั้งและบริหารบริษัทต่างๆ ฯลฯ สารพัดเต็มไปหมด ผมพบว่าตัวเองมีตำราแทบทุกเล่มเกี่ยวกับศาสตร์ในด้านนี้ ผมอ่านเยอะ แตกฉาน และพยายามเผื่อแผ่ ..ซึ่งมันน่าอนาถยิ่งนัก ถ้าเราเรียกอาการของคนที่กำลังหลงอยู่ในโพรงกระต่ายบิตคอยน์ว่า **"Down the Rabbit hole"** ตัวผมเองในตอนนั้นก็คงจะเรียกได้ว่า **"Deep-down the Fucking (Hell) hole"** เลยกระมัง.. ณ ขณะที่เรากำลังคิดว่า **"เราเจ๋ง"** เหลือเกินนั้น เราไม่เคยรู้ตัวเลยสักนิดว่าเรากำลังดำดิ่งลงไปใน **"โพรงแห่งกับดักนรกของโลก Fiat"** เรากำลังฆ่าตัวเองอย่างช้าๆ และกำลังผ่องถ่ายพลังงานของเราเพื่อนำไปหล่อเลี้ยงระบบสามานย์นี้ทีละเล็กทีนะน้อย เราที่คิดว่าตัวเองเก่งเสียเต็มประดา กำลังถูกหัวเราะเย้ยหยันจากใครสักคนในมุมมืด > เรามันก็แค่ **"หนูตัวใหญ่"** ในระบบที่ถูกออกแบบเอาไว้ให้ทุกคนต้องกลายเป็น **"เหาในขวดโหล"** เพียงเท่านั้น  ความขยะแขยงในภาพอดีตของตัวเอง ทำให้ผมไม่เคยเปิดเผยเรื่องนี้กับใครเลย แม้กับน้องๆ ในทีม Right Shift ก็คงได้ฟังแค่เพียงผ่านๆ ไปคร่าวๆ เท่านั้น ผมเลือกจะลืมเรื่องพวกนี้ให้สิ้น ลบมันออกจากอดีต และทำราวกับว่า.. ผมคือคนที่ไม่ได้เชี่ยวชาญอะไรในเรื่องพรรค์นี้สักเท่าไหร่.. มันไม่ง่ายที่จะทำแบบนั้น เพราะตัวเราเองก็รู้อยู่เสมอว่าเราเคยผ่านประสบการณ์อะไรมา ผมเคย **"เกลียดงานประจำ"** อย่างเข้าไส้ในตอนนั้น ผมแช่งและชังระบบราชการที่ตัวผมเองก็ฝังหนอกอยู่กับมัน ผมมักวิจารณ์ทุกเรื่องรอบๆ ตัว อะไรก็ตามที่ไม่ค่อยเข้าตา ผมไม่เคยรู้สึกว่าระบบราชการจะพัฒนาไปได้ไกลกว่าที่เป็นอยู่ ผมเกลียดชังเพื่อนร่วมงานเกือบจะทุกคน ทั้งที่พวกเขาก็ไม่ได้ประพฤติอะไรต่างไปจากตัวผมนัก ผมเองก็ไม่ได้มีอะไรดีไปกว่าพวกเขา เพราะผมได้ก็เอาเงินจากอนาคตมาใช้จ่ายอย่างสุรุ่ยสุร่าย สนองความต้องการต่างๆ นานาของตัวเองจนสาแก่ใจเหมือนพวกเขาเช่นกัน.. เราพยายามจะเกลียดทุกๆ อย่างรอบๆ ตัวเรา.. เราไม่เคยคิดว่าโลกนี้จะมีอะไรดีเลย > ### แต่สิ่งเดียวที่เราไม่เคยอยากเกลียด คือ ตัวเราเอง และนั่นแหละคือ "The Matrix" ที่แม่งเหี้ยมโหดและทารุณอย่างที่สุด เพราะสิ่งเหล่านี้มันทำให้เราต้อง **"จมอยู่กับความทุกข์"** อย่างแสนสาหัส ทุกข์ที่ไม่ได้มีใครก่อขึ้นมาเลย ก็นอกเสียจากตัวเราเอง > เรานี่เอง คือ ต้นตอของปัญหาทั้งหมดทั้งมวล ที่กำลังรุมสกรัมชีวิตของเราเองอย่างบ้าคลั่ง เราขยันเติม **"พลังลบๆ"** เข้ามาในชีวิตแต่ละวัน เราเติมมันด้วยตัวเราเอง และมันถาโถมทำลายจิตใจด้านบวก กัดกร่อนความสุขในการมองโลกของเราลงในทุกเมื่อเชื่อวัน > เรานี่เอง คือ คนที่วาดภาพของโลกอันเสื่อมทรามขึ้นมาในจินตนาการของตัวเอง ## เกือบ 10 ปี ที่ชีวิตผมต้องจมอยู่ใน "The Matrix in mind" ผมเริ่มรู้สึกอ่อนล้า.. ผมผละออกมาจากตลาดหุ้น หนีความวุ่นวายของผู้คน และเริ่มเฟดตัวเองออกจากคนรอบตัว ผมเริ่มหันมาคุยกับตัวเองมากขึ้น นั่งอยู่คนเดียวในแต่ละวัน และไม่พยายามยินดียินร้ายไปกับใคร ผมมีเพื่อนลดลงไปเรื่อยๆ จนกระทั่งผมพบว่าผมเหลือเพียงตัวคนเดียว.. ฟังดูราวกับว่า.. การเหลือตัวคนเดียว ไม่น่าจะใช่ทางออกที่ดี แต่สำหรับผมมันช่างดีเหลือเกิน พลังลบๆ รอบตัวมันเริ่มลดน้อยถอยลงจนในที่สุดมันก็หายไป ผมพบว่า **"มันเป็นตัวเรา"** นี่เอง ที่พยายามเอาตัวเองไปผูกไว้กับเรื่องของคนอื่น เราเอาตัวเองไปผูกโยงกับทุกเรื่องจนเกินความจำเป็น ทั้งที่เมื่อทำไปแล้วมันก็ไม่เคยจะให้พลังบวกหรือให้ประโยชน์อะไรกับตัวเองสักเท่าไหร่.. ผมได้ **"เวลาชีวิต"** กลับคืนมามากโข ได้เวลาว่างๆ กลับมาในแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน มันทำให้ผมมองหาสิ่งใหม่ๆ **"หลุมกระต่าย"** ใหม่ๆ เพื่อพาตัวเองกลับไปหาพลังบวกอีกสักครั้ง.. ผมพบว่าการเลิกบ่นให้กับเรื่องรอบๆ ตัว แล้วพยายามอยู่กับมันให้ได้อย่างคนที่เข้าใจความเป็นไป มันช่วยให้ผม **"หัวโล่ง"** และมีเวลาไปหาความสุขใส่ตัวในเรื่องอื่นๆ ได้มากขึ้นเยอะเลย จนกระทั่งผมได้หลงจับพลัดจับผลูเข้าไปในเกมมือถือที่มีชื่อว่า ["**EVE ECHOES**"](https://www.eveechoes.com/) เกมดังที่พอร์ทมาจากสุดยอดเกมไซไฟอมตะอย่าง ["**EVE Online**"](https://www.eveonline.com/) ที่แห่งนี้เอง คือ จุดเปลี่ยนของชีวิตผมอย่างแท้จริง  ### ประตูบานแรกที่ได้พาผมออกจาก "The Matrix" มันฟังดูแปลกๆ ที่เกมอย่าง EVE ECHO คือสิ่งที่ให้มุมมองใหม่ ๆ กับผมอย่างมหาศาล ในวันเริ่มต้น.. ผมพบว่าตัวเองเป็นเพียงนักบินอวกาศตัวเล็กๆ เป็นฝุ่นจางๆ ในจักรวาลอันกว้างใหญ่ของตัวเกม แต่ในวันสุดท้ายที่ผมจากเกมนี้มา ผมได้พาตัวเองไปอยู่บนจุดสูงสุดของจักรวาลเกม สูงที่สุดเท่าที่เกมเมอร์ไทยสักคน (ในเกมตอนนั้น) จะทำได้.. ผมถูกทาบทามให้เป็น Director ของ Corporation ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเซิฟเวอร์เกม ณ จุดนั้นเองที่ทำให้ผมได้ตระหนักว่าผมเป็นใคร และผมควรพาตัวเองไปทำอะไรต่อจากนี้ แต่นี่ไม่ใช่เรื่องที่ผมจะนำมาเล่าอวดอ้าง มันมีบางอย่างที่ได้กลายมาเป็นไอเดียตั้งต้นของคอมมูนิตี้บิตคอยน์ของเราที่แฝงมากับประสบการณ์เกมของผมในตอนนั้น.. ### อย่างแรกเลยคือ.. ผมได้ค้นพบในพลังของแพลตฟอร์มอย่าง [**"Discord"**](https://discord.com/) ผมได้อยู่ร่วมกับชาวต่างชาติหลาย Corporation ที่ Role play การเล่น และสร้างคอมมูนิตี้ของพวกเขาขึ้นมาโดยรีดเค้นเอาศักยภาพของ Discord ออกมาได้อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วยแบบสุดๆ พวกเราลองนึกถึงการวางแผนและการจัดการกองทัพอวกาศในสงครามที่มีหลายฝั่งเข้าห้ำหั่นกันออนไลน์ และแต่ละฝั่งก็มีคนเข้าร่วมมากเป็นหลักพันคนดูสิครับ การจัดการกลยุทธ์การรบแบบเรียลไทม์เพื่อให้ทัพของตัวเองมีประสิทธิภาพมากที่สุดแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย และ Discord ได้เข้ามาทำให้ผมได้เห็นทางออกในเรื่องนี้ และผมก็นำเอา Discord มาใช้จนถึงปัจจุบัน ### อย่างที่สอง... ความหมกมุ่นและเอาจริงเอาจังของเกมเมอร์ชาวต่างชาติ มันทำให้ผมได้สติว่า ผมที่เคยคิดว่าตัวเองเก่งกาจในอดีตช่างเทียบอะไรไม่ได้เลยกับความลุ่มหลงในบางสิ่งบางอย่างแบบที่พวกเกมเมอร์ชาวต่างชาติเขามีกัน ผมได้เรียนรู้หลักการกระจายอำนาจมาอย่างไม่รู้ตัว (ก่อนจะรู้จักลงลึกกับบิตคอยน์เสียอีก) ผมได้เห็นวิธีการ "เชื่อใจ" และทำงานกันเป็นทีม ความมุ่งมั่นและความรับผิดชอบที่เห็นแล้วก็รู้สึกอายตัวเองเหลือเกิน ผมเห็นถึงวิธีการสร้างชุมชนให้เข้มแข็งและเติบโตได้อย่างยั่งยืน > นี่มันแค่เกมเองนะ!! มันทำให้ผมอินและมองเห็นอะไรได้ขนาดนั้นเลยเหรอ? ใช่ครับ.. มันเป็นไปแล้ว พฤติกรรมมุ่งสู่ความสำเร็จในภาพใหญ่ และยืนอยู่บนกลยุทธ์ที่นำไปสู่ความยั่งยืนของคนเหล่านี้ ได้สอนให้ผมเข้าใจว่าตัวเราเล็กเกินกว่าจะคิดว่าเราใหญ่ เราไม่สามารถทำงานใหญ่ได้ด้วยตัวคนเดียว และชีวิตมันมีอะไรให้เราได้ค้นหาอีกมากมายเกินกว่าที่เราจะเคยจินตนาการกันได้ พวกเขาแทบไม่มีใครทำเพื่อตัวเอง พวกเขาวางแผนการทุกอย่างกันจริงจังเพื่อไปสู่จุดมุ่งหมายเดียวกันของส่วนร่วม พวกเขาไม่เคยหยุดพยายาม และไม่เคยย่อท้อต่ออุปสรรคขวากหนามตามรายทาง ..มันสุดยอดจริงๆ ผมก็ไม่เคยคิดมาก่อนเหมือนกันว่าชีวิตจะได้เจอกับอะไรแบบนี้ และนั่นคือหลักการแนวคิดที่เริ่มติดตัวผมมาจนกระทั่งถึงทุกวันนี้ เป็นที่มาของวิธีการทำงานบนความสุขเต็มเปี่ยมแบบทีม Right Shift และเป็นส่วนหนึ่งในแนวทางการผลักดันคอมมูนิตี้บิตคอยน์ในแบบที่พวกเราได้เห็นกัน ลากยาวมาจนถึง Nostr ในตอนนี้ ### อย่างที่สาม.. ผมได้เจอกับ **"ผู้ที่ป้ายยาส้มผมคนแรก"** ในเกม EVE ECHOES นั่นคือ **พี่เป็ด** (ped66@rightshift.tp) บิตคอยเนอร์รุ่น OG (ปัจจุบันคือพี่ใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังของทีมงาน Right Shift) พี่เป็ด คือคนที่ค่อยๆ สอนสอดแทรกหลักสัจธรรมเข้ามาในหัวผมเป็นระยะๆ จนกระทั่งเมื่อเขารู้สึกว่าผมพร้อม พี่เป็ดก็เริ่มปฏิบัติการป้ายยาส้มผมมาทีละนิดๆ แม้ต้องใช้เวลานานถึง 2-3 ปี กว่าจะ Orange pill ผมได้สำเร็จ กว่าที่ผมซึ่งเต็มไปด้วยแนวคิดเฟียตๆ ในตอนนั้นจะตื่นรู้ แต่ก็นับว่าเป็นความทรงจำล้ำค่าที่ผมคงไม่มีวันลืมไปทั้งชีวิต > The Matrix exit door ถูกเปิดออกนับแต่นาทีนั้น.. นั่นคือจุดเริ่มต้นเรื่องราวของ Jakk Goodday  ## Exit เมื่อสายไป? การก้าวออกจาก Matrix ในวัยเกือบๆ 37 (ในตอนนั้น) ผมเองก็เคยต้องกลับมาตั้งคำถามกับตัวเองบ่อยๆ อยู่เหมือนกัน - เรารู้จักเรื่องนี้ช้าไปหรือเปล่า? - เรา Exit ช้าไปไหม? - มันจะดีกว่านี้ไหมถ้าเราได้ออกมาจากระบบความคิดเน่าๆ ได้ไวกว่านี้? อย่ากระนั้นเลย.. ผมพบว่ามันป่วยกาล ที่เราจะมานั่งหาคำตอบเพื่อแก้ไขอดีตที่เราไม่เคยพึงพอใจ อดีตมันมีคุณค่ากับเราเสมอไม่ว่ามันจะดีหรือร้าย อดีตช่วยสร้างและหลอมเราให้เราได้กลายเป็นตัวเราในวันนี้ อดีตที่เลวร้ายทำให้เรามองเห็นอนาคตที่เราจะไม่มีวันยอมให้ตัวเองเป็นเช่นนั้นอีก อดีตอันสดใสจะคอยตอกย้ำให้เราระมัดระวังในการใช้ชีวิต เตือนสติให้เราไม่ลุ่มหลง ระเริงไปกับความสำเร็จจนหยุดพัฒนาตัวเองหรือเรียนรู้ > สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นงดงามเสมอ หลักการและแนวคิดในทุกแง่มุมที่อยู่เบื้องหลังการทำงานของบิตคอยน์ มันช่วยให้ผมค้นพบหนทางแห่งการดับทุกข์บนโลกเฟียต มันพาให้ผมออกมาจาก The Matrix ได้เพียงแค่เปลี่ยนความคิดและพฤติการณ์ของตัวเองเท่านั้น ทุกอย่างรอบกายยังคงเหมือนเดิม.. มันคือสิ่งที่ครั้งหนึ่งเราเคยเรียกมันว่า **"The Matrix"** มันไม่มีอะไรที่ต่างออกไปจากที่เคยเป็น.. ทุกสิ่งบนโลกยังคงหมุนรอบตัวเราอยู่เสมอ.. สิ่งเดียวที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราหลุดออกมาจากมันได้แล้ว ก็คือ **"ชุดความคิด"** และ **"มุมมอง"** ของเราที่เริ่มเปลี่ยนไป.. ### แค่เปลี่ยนความคิด โลกก็เปลี่ยน.. บิตคอยน์ได้มอบอะไรให้ผมมากกว่าแค่เรื่อง **"Wealth"** ถ้าคุณได้รู้จักหรือใกล้ชิดกับผมมากกว่านี้ คุณคงจะพอเข้าใจได้ว่าทำไมผมจึงแทบไม่พูดถึงการลงทุน วิธีหรือแนวทางการลงทุน แม้กระทั่งราคา หรือเทคโนโลยีของตัวบิตคอยน์เลย > เพราะสิ่งเหล่านั้นจะมีความหมายอะไรเล่า.. ถ้าวิธีคิดของเรายังไม่เคยหลุดพ้นจาก Matrix และ เรายังคงถูกครอบงำอย่างเบ็ดเสร็จโดยระบบเฟียต วันนี้ผมกลายเป็นคนที่ทำตัวติดดินจนหญ้ามาเลย์ยังต้องอาย - ผมพูดน้อยกับคนรอบตัวในเรื่องไร้สาระ (ที่ผมคิดว่ามันไม่เกิดประโยชน์กับใคร) แต่พูดมากเฉพาะในสิ่งที่จะเป็นประโยชน์ต่อคนอื่น - ผมชวนให้ทุกคนนึกคนรุ่นหลังมากกว่าตัวเอง ชวนให้ทุกคนสร้าง Legacy บางอย่างทางความคิดเพื่อส่งต่อให้พวกเขามีชีวิตในสังคมที่ดีกว่า - ผมปัดตกทุกความคิดที่มุ่งสู่ผลกำไรโดยไม่ได้มอบคุณค่าอะไรให้กับผู้จ่ายเลย ทุกความคิดที่ทำเพื่อประโยชน์ส่วนตนไม่ใช่สิ่งที่ผมเทิดทูน - ผมเก็บตำราเก่าๆ ทุกเล่มที่เคยอ่านเข้ากรุไป ต่อหนูเยี่ยวใส่ผมก็ไม่แคร์ ผมกด Delete ทุกความเชื่อที่เคยมีออกจากไขสมอง ถ้าจะมีบ้างที่ผมหยิบเอาหนังสือพวกนั้นออกมา ก็คงเพราะเอามาวางเป็น Prop ในการ LIVE เพียงเท่านั้น - ผมไม่เคยทำเก่งอีกเลย ถ้าจะต้องทำตัวให้โง่ผมก็ยอมทำ และคอยย้ำเตือนตัวเองเสมอว่าเราก็แค่เพียงคนธรรมดาที่ไม่ได้มีความวิเศษวิโสไปกว่าใคร ผมพยายามทำตัวเองให้เล็กที่สุดเพื่อให้ทำการณ์ใหญ่ได้สำเร็จ - ผมหยุดหลอกตัวเองว่าเรากำลังมีความสุข ถ้าผมไม่ได้กำลังทำในสิ่งที่จะช่วยให้ผมมีความสุขกับมันได้จริงๆ ผมถามตัวเองทุกครั้งเมื่อต้องลงมือทำบางอย่าง ว่าสิ่งนั้นจะมอบพลังบวกหรือให้พลังลบเข้ามาบั่นทอนเรา - ผมบอกตัวเองว่าชีวิตมันก็คงหนีไม่พ้นการต้องกด Restart อยู่บ่อยๆ การทำสิ่งใดเพื่ออนาคตที่ดีกว่านั้นไม่เคยสาย มันจะสายก็ต่อเมื่อเราพึ่งคิดได้ในห้วงลมหายใจสุดท้ายของชีวิต.. - ฯลฯ ผมได้ฉายาจากน้องๆ ในทีมว่า **Jakk 8-hour** ก็เพราะผมเป็นคนประเภทที่พ่นออกมาได้เรื่อยๆ หาที่ลงไม่เคยได้ และตอนนี้ผมก็เริ่มได้สติแล้วว่า บทความนี้ชักจะยาวเกินไปแล้ว ผมคงต้องขมวดและปิดท้ายมันได้สักที... ----------- > ### คุณแค่หลับตาลง แล้วนึกถึงความย่ำแย่ของตัวเองในอดีต หาให้เจอว่าอะไรทำให้คุณรู้สึกเป็นทุกข์ เมื่อคุณค้นพบสาเหตุ คุณจะเริ่มบอกตัวเองว่าคุณจะจัดการกับมันอย่างไร เมื่อเข้าใจแล้วจงลืมตาขึ้นมา.. > ### สิ่งที่คุณมองเห็นนับจากนี้จะไม่ใช่ The Matrix อีกต่อไป ----------- อย่าลืมเขียนเรื่องราว **#ExitTheMatrix** **#EscapeTheMatrix** ของคุณออกมาแบ่งปันให้เพื่อนๆ ได้รับรู้ บอกพวกเราว่า Bitcoin ช่วยให้คุณหลุดพ้นได้ยังไง.. เทนโด้รอจะแจกแก้วให้คุณอยู่นะครับ (สวยอะ)