@ vess'oh
2024-10-09 21:38:52
PS: lees zeker eens de blog van Tim: <https://timscyclethoughts.blogspot.com/2024/09/> :))
Vandaag was onze eerste dag in het Abtshof. (Ik weet het, gisteren is overgeslagen, oeps, en ik heb nog niet uitgevonden hoe ik hier meer foto's op kan zetten, nogmaals oeps.)
Het Absthof is een coöperatieve co-housing, met een grote moestuin en een houtatelier. Het is gelegen in Borlo, een klein dorpje in de buurt van Landen. Het thuis van de wooncoöperatie is een grote vierkantshoeve, die langzaamaan helemaal gerestaureerd geraakt op (redelijk) duurzame wijze. Een heel mooie plek, waar ik al een paar keer te gast ben geweest. Hier krijgen we kost en inwoon in ruil voor mee te helpen met vanalles. Wij zijn blij om hier te zijn en ervaring op te doen, en blij dat we wat kunnen bijdragen aan duurzame/alternatieve projecten zoals deze. Ook nog belangrijk: bij een coöperatie horen ook veel beslissingen, die gedragen moeten zijn. Hier werken ze met het kader van de sociocratie. Zeer interessant, ik zal er later nog over uitweiden.
Dus: we hadden op ons gemakje een lange ochtend gehad, met een lekker ontbijtje, een goede opruimbeurt, de plantjes in de serre water geven, en een random astrix en obelix strip. Het ging over de picten, ofzoiets, en iemand die de macht wou grijoen door met de romeinen samen te werken. Bon, daarvoor zijn we hier niet. Ik zou eigenlijk in bed moeten nu, de dagen zijn lang en mijn slaap dierbaar. Toch wil ik eerst nog wat schrijven. Toch toch tocht
door de bomen, wilgen, essen, rode beuk
Net toen we buitenstapten om te vertrekken deze ochtend, begon het te regenen! Test regenkleren: gefaald. Regenbroek is zo lek alsof hij eigenlijk niet bestaat. Maakt niet uit, ik ben niet van suiker. ; ) We zullen wel nog eens kijken voor van dat eng waterdichtmaakspul, of ik gebruik hem als windstopper, ook goed. Hier aangekomen werden we meteen ontvangen door Jakob met een warm middagmaal. Heerlijke stampot, op smaak gebracht met varkenspoot. Heftig idee, maar ik en Tim konden er wel mee overweg, en waren eigenlijk wel nieuwsgierig hoe dat smaakte zo een varkenspoot. Blijkt: nogal taai, maar wel nog een goede ervaring. Would recommend.
Daarna gingen we ons installeren, en we hadden geluk! We mochten slapen in een grote tent die nog op het veld stond. Daarin zijn zelfs bedjes, en hij lijkt (redelijk) waterdicht, al had ik toch niet direct al mijn spullen moeten uitspreiden. Ons kleine tentje zou het niet gehouden hebben om de hele week in de regen opgestaan te hebben vrees ik.
Daarna bereikte mij het nieuws. Van de uitzetting in het Wondelbos. Ik was er zwaar van aangedaan, boos en verdrietig, gespannen. Machteloos. Machteloos. Ik heb toen geprobeerd mijn gevoel neer te schrijven, en heb de grote uitdaging overwonnen om dat kwetsbare tekstje te delen. (Op Facebook.) Ik was wel trots op mijn kleine overwinning, maar dat viel nogal in het grote niet bij mijn eerdere gevoel bij de grote machtsvertoning van de politie, en de start van het illegaal lijkende kap. Ik kan niet geloven dat ze een kapvergunning binnen hebben, terwijl de rechtspraak rond hun bouwvergunning nog niet rond is. Maar ja, wat weet ik ervan.
Mijn gevoel kon ik dan een beetje van me afzetten door wat te helpen bij in de verbouwing van een nieuwe woning in de co-house: plaksel van de muur halen met een drilboor, puin naar buiten krijgen, spijkers uit de muur halen. Geleerd: oude spijkers moeten uit de muur voor je opnieuw plakt, anders krijg je roestvlekken. Ook geleerd: als je glas in een raam plaatst, mag je dat niet direct op het kader laten steunen, je moet er houtjes tussensteken (voor speling voor isolatie denk ik?). Morgen doen we daarmee verder én gaan we parket schaven. Ik heb echt wel zin om met het schaafmachien te leren werken!
Daarna was het eten met alle bewoners, aan een grote lange tafel in de gemeenschappelijke zaal. Was vree gezellig, al was mijn sociale energie naar het einde een beetje op. Er was een 'mededelingrondje', om iedereen op de hoogte te brengen van belangrijk nieuws. Later op de avond hadden de bewoners ook nog een 'deel-cirkel'. Dat doen ze blijkbaar een keer in de maand, om eens samen te zitten en over zaken te kunnen praten op een meer diepgaande manier, en zonder de stress van beslissingen die gemaakt moeten worden, zoals in vergaderingen. Klinkt wel goed, al zou ik zelf niet direct weten of ik veel intieme zaken kan delen voor een groep. Ik zou in de eerste plaats stress krijgen. Maar misschien werkt het wel!
Nu, naar bed, morgen weer een volle dag!