-
@ Jakk Goodday
2023-11-03 05:05:06
แม้จะโดนปาดหน้าไปอย่างอุกอาจตั้งแต่เช้าโดย nostr:npub1e963pmyq9q6873njkzxu279l8rh3mymxj9y5lq3x3hkeyj5s2pkqut3z4f แต่กระผมจะไม่ท้อ ผมมีมุมที่อยากจะเล่าในวันครบรอบ 1 ปีก่อตั้ง Right Shift ซึ่งเมื่อพูดถึงวันครบรอบแล้วล่ะก็.. ตัวอย่างง่ายๆ เราก็มักฉลองให้กับวันครบรอบแต่งงาน แต่คนแบบผมจะมีวันพิเศษอีกวันคู่กันไปในใจเสมอ.. มันคือวันแรกที่เราได้คุยกัน
ผมน่าจะเป็นมือที่ 4 ที่แทรกเข้ามาในความสัมพันธ์ยุคแรกเริ่ม nostr:npub1xzh2kqynr29x6j3ln6x05f26ha0c0ucfr280uzljftlgcthv9r6skqe7dt อาศัยความจุ้นจ้านมุดเข้าไปก่อนผมมาพักนึงแล้ว กลุ่มพูดคุยเกิดขึ้นนับจาก 9 พฤษภาคม 2022 ผมเข้าใจว่า nostr:npub1prya33fnqerq0fljwjtp77ehtu7jlsjt5ydhwveuwmqdsdm6k8esk42xcv ไม่ได้มีเวลามากพอจะจัดการเรื่องหลังบ้านเหล่านี้ นี่คงเป็นโอกาสดีที่สุดที่จะได้ป้ายยาส้มเมียตัวเอง ก็คือโยนลงน้ำให้ไปหาทางว่ายเอาเอง
https://i.nostr.build/9qBG.png
พวกเขาคุยกันมาระยะหนึ่งน่าจะเป็นเรื่องการผลิตเสื้อ ส่วนตัวผมถูกจับไปดีลอีกงานในอีกกลุ่มหนึ่ง เป็นงานดิจิตัลอาร์ทที่ค้างคามาเป็นปี และแน่นอนว่า Jakk ไม่ชอบเห็นอะไรค้างคา..
สุดท้ายผมจึงถูกจับมามัดรวมกับแก๊งค์ Founder ในวันที่ 8 มิถุนายน 2022 และนั่นคือวันแรกที่ปีศาจได้รับอิสรภาพ
https://i.nostr.build/72Qn.png
ความบ้าพลังของผมผสมกับความเจ๊าะแจ๊ะของสมนึก ทำให้เกิดโคตร Long-form ขึ้นใน FB Messenger มันมากเกินกว่าคุณจะใช้เวลาว่างๆ ในแต่ละวันมาตามเก็บให้หมดได้
ในเวลานั้น อ.ตั๊ม ก็คงชักจะอ่านไม่ไหวแล้ว สุดท้ายจึงต้องเบิกตัวภรรยา nostr:npub1e963pmyq9q6873njkzxu279l8rh3mymxj9y5lq3x3hkeyj5s2pkqut3z4f เพื่อมารับมือกับไอ้บ้าสองคนนี้
ถ้าลองย้อนกลับไปสักเกือบ 2 ปีที่แล้ว ในตลาดบ้านเราแทบไม่มีใครรู้จักแม่โบมาก่อนเลย คุณไม่มีทางเดาได้หรอกว่า ผู้หญิงที่เป็นคู่ชีวิตของปิรันย่าจะมีหน้าตาและลักษณะนิสัยแบบไหน..
และถ้าย้อนไปสัก 5-7 ปีก่อน ผมเองก็มีประสบการณ์โปรเจคพังยับแบบงี่เง่ามามากกว่า 2-3 ครั้งเพราะ "**เมียเจ้าของ**" มาเกือบทุกรอบ จะมีสักกี่คนที่ยอมรับสไตล์ของผมได้ โดยเฉพาะเมื่อเป็นผู้หญิง แถมยังเป็นเมียของคนสำคัญอีกด้วย
ผมเหมือนเป็นภัยคุกคามที่ยังมีลมหายใจต่อสามีของใครก็ตามที่หวังจะกลายเป็นผู้เกรียงไกร ซึ่งผมบอกตรงๆ ว่าทั้งหมดคือคิดกันไปเองทั้งนั้น
ก่อนหน้า Covid-19 ผมเคยเปิดใจกับเฮียคนหนึ่ง เกี่ยวกับประเด็นนี้…
*“ผมผิดตรงไหนที่ตั้งใจทำงานให้พี่.. ทำไมเมียพี่ถึงดูเกลียดผมจังเลยวะ”*
ผมเป็นคนที่ไม่ชอบอ้อมค้อมหากมีประเด็นต้องเคลียร์ใจ ผมซัดแสกหน้าตรงๆ แบบนั้นเลย ผมไม่ชอบให้ใครมาเสแสร้งหรือแต่งคำพูดเอาอกเอาใจ ผมต้องการความจริงเท่านั้น และผมดูออกเสมอหากเขาคิดจะโกหก..
*“มึงอย่าไปคิดมากสิวะ.. ผูหญิงมันก็เป็นแบบนี้แหละ.. พี่ยังบอกมันอยู่เลยว่าถ้าพี่ไม่เอามึงมาทำงานด้วยวันนี้ วันหนึ่งข้างหน้ามึงก็หาทางไปเองได้อยู่ดี และมึงอาจจะโตกว่าการอยู่กับกูด้วย มึงเป็นคนแบบนั้น.. มันไม่ใช่บุญคุณ กูแค่อยากได้คนแบบมึงมาช่วย”*
ผมรู้สึกว่าผมไม่ได้คำตอบที่อยากได้ นอกจากคำปลอบประโลมปลอมๆ และอาการบ่ายเบี่ยงอย่างเห็นได้ชัด แต่ในใจผมมันมีคำตอบที่ชัดเจนแล้วกับอนาคตของตัวผมเอง ซึ่งมันไม่ใช่ที่นั่นแน่นอน..
สิ่งเหล่านี้ทำให้ผมเหมือนมีผีตามหลอกหลอน ผมรู้สึกแย่ทุกครั้งที่ “**เฮีย**” มักจะพาคนสนิทอย่าง “**เมียตัวเอง**” มาร่วมงานกับผม.. เพราะผมมันคนแปลก ผมลูกทุ่ง ผมไม่ได้จบ MBA ห่าเหวอะไรนั่น มันยากที่ใครจะเข้าใจวิธีคิดในแบบผม (ซึ่งผมมารู้เอาทีหลังว่าผมได้สมาทานแนวคิดออสเตรียนมาเต็มประตูแบบระลึกรู้เอาเอง nostr:npub16hpaqcm8zhc6n4d79tu2mtsf9464093r4v3r7l5hq5tpsng3txesw3tu5f มันว่ามาแบบนั้น..)
มันจะมีลูกเกรงใจ.. มีเรื่องของความสัมพันธ์ การให้เกียรติ และความกดดันบางอย่างที่ผมเองก็อธิบายไม่ถูกเมื่อต้องทำงานกับ “**เมียเฮีย**” เอาเป็นว่าผมไม่ชอบเลยก็แล้วกัน.. แต่ในที่สุดผมก็ต้องมาเจออะไรแบบนี้อีกครั้ง และไวกว่าที่ผมคิดเอาไว้ด้วย..
แต่ท้ายที่สุด.. ผมก็เลือกจะปล่อยวางทิฐิของตัวเอง ผมเลือกที่จะไม่เอาอคติเหล่านั้นมาบดบังเรื่องอื่นๆ เพราะผมรู้สึกว่าการปล่อยให้ปัญหาหรือความชอบส่วนตัวมาขัดขวางทางเดินคงเป็นอะไรที่ไม่ฉลาดนัก ผมพยายามเข้าใจให้ได้ว่ามันอาจไม่ใช่ทุกคนที่จะเป็นแบบเดียวกัน ผมไม่ควรทึกทัก "**เหมารวม**" ไปเสียหมด
ก็ในเมื่อมันต้องเป็นแบบนี้ ทำไมเราไม่ลองทำให้มันออกมาในทางที่ดีดูสักตั้ง..
*“สวัสดีครับแม่...”*
นั่นคือสรรพนามแรกๆ ที่ผมเลือกใช้แทนตัวเขา ผมเลือกจะแสดงออกก่อนถึงระดับความสัมพันธ์และการให้เกียรติที่ผมมอบให้กับเขา พวกเราเชื่อหรือไม่ว่าคำๆ เดียวมันทำลายกำแพงทุกอย่างลงในทันที.. ไม่ใช่แค่กับผม มันหมายถึงกับ อ.ตั๊ม และ อ.โบ ในเวลาเดียวกัน
ผมเลือกจะเรียกเค้าว่า “**แม่**” จนชินปาก มันทำให้ อ.ตั๊ม ไม่ต้องมากังวลกับความสัมพันธ์ของผมกับเมียตัวเอง มันอาจทำให้ อ.โบ รู้สึกว่าผมเป็นมิตรมากขึ้น ไม่ต้องมามีเชิงอะไรต่อกัน และเธอไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน..
*“พวกเราอายุไม่ต่างกันมาก เราก็เหมือนเพื่อนๆ กันนั่นแหละ”*
คุณจะรู้สึกเป็นเกียรติขนาดไหนที่คนระดับที่เรายกให้เป็นไอดอลมาพูดแบบนี้กับเรา ผมเองก็ผ่อนคลายและรู้สึกได้รับการปลดปล่อยเป็นอย่างมากนับจากนั้น ซึ่งผมเดาว่า อ. ทั้งคู่คงรู้สึกว่าตัวเองผิดพลาด ไม่น่าไปพูดแบบนั้นกับมันเลย.. จากเดิมที่คาดหมายว่าผมจะเข้ามาช่วยแบ่งเบาภาระในด้านต่าง ๆ ให้กับ อ.ตั๊ม
สุดท้ายแล้ว.. ผมทำให้ อ. วุ่นวายไปยิ่งกว่าเดิม ฮ่าๆๆ
คิดได้ตอนนี้มันก็สายไปแล้วล่ะ..
https://i.nostr.build/nm8g.jpg
## The Silent Sacrifices Behind Grand Achievements
ผมไม่อยากฉายซ้ำในเรื่องที่ nostr:npub15l5mxmljftnnqur8gf2nkjj2yuemqy2kuly7yc29lx7x598svx5s447rgk เคยพูดไปแล้ว ตัว อ.โบ เองก็พึ่งโน๊ตเพื่อฉายเบื้องหลังเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะถ้าไม่มีกองกลางหรือกองหลังที่ดีพอ กองหน้า อย่างผม กับ อ.ตั๊ม ก็ทำประตูกันไม่ได้
อะไรก็ตามที่เป็นงานเอกสาร รายละเอียดหลังบ้านปลีกย่อย งานง่วน ๆ ที่ไม่ค่อยมีใครอยากทำ เราก็ได้ อ.โบ นี่แหละที่เข้ามาช่วยกันประสานงานกับสมนึก ผนึกกำลังทำให้มันลุล่วงไปได้ ผมเดินไปข้างหน้าได้โดยไม่ต้องเหลียวหลัง ต่อให้ผมจะเป็นกวางน้อย ผมเองก็ไม่ต้องมาคอยพะวง ผมสามารถทะยานไปข้างหน้าได้อย่างสบายใจ
> **มันต้องมีใครสักคนที่ทำงานหนักอยู่เบื้องหลัง มีเด็กยกเปียโนให้กับโมซาร์ท การแสดงโชว์ที่ยิ่งใหญ่จึงจะเกิดขึ้นได้**
เรื่อง “**การเสียสละ**” นี้ไม่ได้เกิดขึ้นแค่กับ Founder
มีครั้งหนึ่งที่ภายในทีมของเราตกอยู่ในภวังค์แห่งความรู้สึกแบบนี้เช่นกัน มันเป็นช่วงกลาง ๆ ของการเติบโตเฟสแรก ที่เรามีหัวหอกบางคนในทีมกลายเป็นที่รู้จักในคอมมูนิตี้มากกว่าคนอื่นๆ ที่คอยทำงานซัพพอร์ตให้อยู่เบื้องหลัง..
พวกเขาอาจกำลังน้อยเนื้อต่ำใจที่ก็ทำงานหนัก แต่กลับไม่มีใครรับรู้ พวกเขาอาจรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมที่ต้องถูกผมมอบหมายให้ไปทำงานที่ต้องคอยหลบอยู่หลังเสา ในขณะที่บางคนถูกผมเลือกให้อยู่หน้าฉาก.. สิ่งเหล่านี้เป็นธรรมชาติทางจิตวิทยาที่มันอาจเกิดขึ้นได้ แม้ว่าใครจะปากหนักสักแค่ไหนก็ตาม..
วิธีที่ผมจะเยียวยาความรู้สึกนี้ มันไม่มีอะไรดีไปกว่า ไปลองเป็นพวกเขาด้วยตัวเอง..
ผมแสดงให้เห็นชัดเจนว่า.. ผมเองก็หัวอกเดียวกัน ผมจะอยู่ซัพพอร์ตทุก ๆ คนในเบื้องหลัง และปฏิเสธทุกแสงสปอร์ตไลท์ที่จะถูกสาดส่องเข้ามา ผมมองไปที่ผลการแข่งขันมากกว่าคะแนนส่วนตัว นั่นคือเหตุผลที่แทบไม่มีใครเคยรู้จักกับ Jakk Goodday มาก่อนเลย จนกระทั่งการเกิดขึ้นของ Nostr
เพราะเชื่อว่าเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม.. ทุกคนจะได้เจอทาง เจอโอกาส เจอช่วงเวลาที่จะได้แสดงคุณค่าของตัวเอง คุณต้องไม่รีบร้อน คุณต้องอดทนทำงานหนัก รอวันเวลาของตัวคุณเอง...
> **Just lower your time preference**
*“เพราะในทีมของเรามีคนที่ยอมทำงานหนัก เรามีคนที่เสียสละทำในสิ่งที่ไม่มีใครเห็น เรามีคนที่ยอมทำในสิ่งที่ไม่มีใครให้ค่า เรามีคนที่ยอมทำงาน “ธรรมดา ๆ” เพื่อเปิดโอกาสให้คนที่เหลือได้ไปทำในสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า”*
เพราะเรามีคนแบบนี้ เราจึงสามารถสร้างคนที่ยิ่งใหญ่ขึ้นมาได้
*“ใครก็ตามที่มีคนรู้จักหรือมีชื่อเสียง จงขอบคุณเพื่อนของคุณที่เสียสละทำบางอย่างเพื่อให้คุณได้รับผลตอบแทนในวันนี้”*
ผมจำประโยคเป๊ะ ๆ ไม่ได้ แต่นั่นคือหนึ่งในข้อความแชทน่ารำคาญ ซึ่งผมได้พิมพ์ให้ทุกคนได้อ่านในกลุ่ม Discord ของทีมเรา ผมอยากให้น้อง ๆ ทุกคนรู้ว่า พวกเขาสำคัญสำหรับผมในระดับที่เท่าเทียมกัน ไม่มีใครเป็นที่รักของผมมากไปกว่าใคร ขาดคนใดคนหนึ่งไป เครื่องยนต์ของเราคงไม่พาให้เรามาถึงตรงนี้…
หากคุณอยากให้คนรับรู้ถึงคุณค่าในตัวคุณ มันควรเริ่มจากตัวคุณเองก่อนที่เห็นในคุณค่าของตัวคุณเอง คุณอาจกำลังทำเรื่องยิ่งใหญ่โดยไม่มีใครรู้อยู่เลยก็ได้
สิ่งนั้นไม่ใช่เหรอที่สำคัญกับเราจริงๆ..
…
ณ ขณะที่คุณกำลังอ่านบทความนี้อยู่ ผมคงกำลังเตรียมตัวหรืออาจกำลังเดินทางไปสู่งานมีตอัพครั้งแรกในแบบ Local ของเราที่นครราชสีมา..
งานเล็ก ๆ ที่กำลังจะกลายเป็นจุดเริ่มต้นของสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่กำลังจะเกิดขึ้นตามมาในอนาคต
เฉกเช่นเหตุการณ์ในวันที่ 3 พฤศจิกายน 2022
การจดทะเบียนจัดตั้งของกลุ่มคนเล็ก ๆ ที่ได้กลายมาเป็นจุดเริ่มต้นอันยิ่งใหญ่ของคอมมูนิตี้บิตคอยน์ไทยในเวลาต่อมา..
…
## End credits
ภาพฉากต่าง ๆ ในวันนั้น สลับตัดไปตัดมาในความทรงจำของผมแบบเมา ๆ มันมีฉากหนึ่งที่ผมนั่งคุยกับพี่ชิตอย่างออกรสออกชาติ ผมจำคำว่า “Make saving great again” ได้อย่างขึ้นใจก็วันนั้นเอง
ภาพต่อมาคือพี่ชิตพาพวกผมขึ้นไปเยี่ยมชม Bitcoin ATM เครื่องแรกๆ ของเมืองไทย เสียงเพลงรุกเร้าในจังหวะน่าส่ายสะโพก ผมแหกปากแทบฟังไม่ได้ศัพท์ ผมกับพี่ชิตกอดคอกันเต้นราวกับเพื่อนร่วมรุ่น มีแสงไฟหลากสีสาดไปมากระทบสิ่งต่าง ๆ รอบตัว
ภาพถัดมาผมเห็นตัวเองค่อย ๆ พยุงตัวเพื่อเดินให้ตรงทางเดินตรอกเล็ก ๆ บนเกราะเกร็ด มีน้องนิ่มหรือใครสักคนที่คอยพยุงผมอยู่ไม่ให้เผลอหล่นตกลงไปในเจ้าพระยา..
“พี่ตั้มเดินเลื้อยเป็นงูเลยค่ะ..” น้องนิ่มมาเล่าให้ฟังหลังจากนั้น
ภาพต่อไป เป็นภาพพี่เป็ด nostr:npub1ysvk3na2kzmfy3yw9mj2947srkqpm7w3m4nmhey2sdet9xg9480qjn54x4 ที่แสดงสีหน้าห่วงใยผมสุดฤทธิ์ พี่เป็ดต้องไปส่งผมที่สถานีรถไฟเพื่อเดินทางกลับบุรีรัมย์ให้ทันรอบ 4 ทุ่มกว่า ๆ เป็นบัตร รฟ. นอนที่ผมจองล่วงหน้าเอาไว้
ผมวางแผนทุกอย่างไว้แล้ว.. ผมจะเมาให้เต็มคราบเมื่อได้เจอพี่ชายสุดที่รัก (พี่ชิต) และหลับยาวๆ บนที่นอนนุ่มๆ ของ รฟ. ไปตื่นตอนสว่างที่บ้านพอดี
ผมร่ำลาพี่เป็ดที่หน้าสถานีรถไฟเรียบร้อย รีบวิ่งไปหาที่นั่งบริเวณชานชะลา..
อนิจจา.. ถ้าผมไม่เอาแอลกอฮอล์ออกจากท้องให้หมดก่อน ผมคงขึ้นรถไฟไม่ไหวแน่.. ตรงนั้นมันมีพุ่มไม้เล็กๆ ที่แสงไฟสาดไปไม่ถึง
ไม่มีที่ไหนเหมาะจะอ้วกเท่ากับที่นี่อีกแล้ว..
***“แก๊ง ๆ แก๊ง ๆ“***
*“ขบวนรถไฟดีเซลรางธรรมดา ขบวนที่ xxx จะจอดเทียบชานชะลาที่ 2 ในเวลาตี 1..”*
ผมจำไม่ได้ว่าเวลาเท่าไหร่แน่.. ที่แน่ๆ คือผมตกรถไฟขบวนที่จองไว้ไปเรียบร้อยแล้ว มันเกิดอะไรขึ้น ผมฟื้นขึ้นมาอย่างงง ๆ และจำอะไรแทบไม่ได้
ทำไมผมมานอนกองอยู่กับพื้นแบบนี้?
ตรงนั้นมีรอยอ้วกของใครสักคน.. พุ่มไม้ในที่มืด ๆ สถานีรถไฟในเวลาเลยเที่ยงคืน..
*“ชิบหาย.. กูตกรถ!!”*
…
*“ไก่ย่าง ๆ ๆ ส้มตำ ไส้กรอก ร้อนๆ ก็มีจ้า..”*
*“น้ำเย็น ครับน้ำเย็น โค้ก เป๊บซี่ สไปรซ์ น้ำมะนาวเย็น ๆ มาแล้วจ้า..”*
*“มะม่วง จ้า มะม่วง มะม่วงเปรี้ยวๆ หวานๆ มันๆ น้ำจิ้มรสเด็ด…”*
สารพัดเสียงเห่กล่อมจากพ่อค้าแม่ขายที่เวียนกันมาไม่ซ้ำหน้าตลอดเส้นทางบนรถไฟสายข่มขื่นที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิต
ความจริงแล้วมีผู้โดยสารเต็มขบวน แต่ผมเป็นคนเดียวในโบกี้นั้นที่ได้นอนคุดคู้อยู่คนเดียว ไม่มีใครกล้ามานั่งข้างผม ผมหนาวมาก ๆ ผมไม่มีผ้าห่ม ลมโกรกพัดตลอดเส้นทาง เบาะนั่งก็แข็งเอนหลังไม่ได้ และเสียงอื้ออึ้งรอบทิศ
ที่หนาวที่สุดคือสิบกว่าสายที่โทรเข้ามายิก ๆ ซึ่งผมไม่กล้ารับสายเลยแม้แต่น้อย.. หลังจากวันนี้ ถ้าผมรู้ว่าใครเอาเรื่องนี้ไปบอกกับเมียผม ผมจะเลิกคบและบล็อกคุณอย่างถาวร และแจ้งความคุณในข้อหาสร้างความร้าวฉานให้กับครอบครัวผม
ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร หรือ สำคัญขนาดไหนก็ตาม.. ไม่เชื่อก็ลองดู
---
nostr:naddr1qq4xc6tnw3ez6c35x5mrse3kxuknzctrvgkngdekvykkyd3jv5kkxepnx3jrzepcxuenqespp4mhxue69uhkummn9ekx7mqzyrvrpmnm0sc2xe93y39h0xhmknc4vuellwxgwg6ssm3xkz6wv8xkyqcyqqq82vqg5wtcr
---
nostr:note1akwj8gdqdac98fx74mdexrf5ta4nlwxypz55m08xttk47yskagdqqcv4zl