-
@ vess'oh
2024-10-09 21:37:38
Ik rouw. Ik rouw om het bos, in mij groeit een grote krop van verdriet. O Wondelbos, ik zag je graag, je ontving me zo hartelijk, en ik zag hoe je de thuis was van zoveel leven, zoveel leven.
Ik rouw om het vertrouwen in de rechtbank om rechtvaardig te zijn. Hoe vaak nog meneer de rechter, zal je als speelbal van machtige instituten gebruikt worden om kleine mensen, die mooie dingen proberen te doen, te intimideren? Hoe vaak nog zal jij, zonder kans voor de andere zijde om gehoord te worden, de politiemacht oproepen? Hoe vaak nog zal een vredezame actie met groot machtsvertoon beëindigd worden? Hoevaak nog zal illegale kap straffeloos blijven terwijl beschermers vervolgd en opgepakt worden? Hoevaak nog? Alle rede, alle gevoel zegt, dit bos moet behouden blijven. O bos, ik zal je missen. O Wondelbos, ik ben blij dat jij bij ons was.
Nu komt voor jou een tijd van beton. Maar ik ben zeker dat er daaronder een kiertje openblijft, een zaadje zal liggen te wachten. Ik ben zeker dat het Imperium van beton ooit gedaan zal zijn, en dan zal Jij terug kunnen bloeien, terug kunnen groeien, thuis geven aan al die soorten, al die wezens, al dat leven. Dan zal Jij terug thuis kunnen komen, net als Wij.
Liefs,
Je liefste Aardbewoner