-
@ Ri On
2025-05-04 08:50:30
บางคืนฉันง่วงมาก เหมือนร่างกายพร้อมจะล้มตัวหลับตั้งแต่หัวค่ำ แต่พอถึงเวลาจริง ๆ กลับนอนไม่หลับ ตาเบิกโพลง หัวใจเต้นตุ้บ ๆ เหมือนมีอะไรค้างคาอยู่ในอก
ตอนแรกก็คิดว่าเพราะเครียดเรื่องงาน หรือบางอย่างในชีวิตที่ยังแก้ไม่ตก แต่พอสังเกตดี ๆ คืนที่ฉันนอนไม่หลับมักมีจุดร่วมบางอย่าง…อย่างเช่น ฉันเพิ่งดูซีรีส์ที่ตัวละครต้องเสียคนรัก หรือคลิปที่พูดถึงโรคร้ายแรง แม้จะรู้ว่าเป็นแค่เรื่องในจอ แต่ความรู้สึกมันเก็บเอาไว้ไม่อยู่ มันค้างในใจเงียบ ๆ พอถึงเวลาจะหลับ กลับกลายเป็นว่านอนไม่ลง
ฉันถึงกับไปค้นเรื่องนี้ และเจอคำว่า “คอร์ติซอล” — ฮอร์โมนความเครียดที่ร่างกายหลั่งออกมาเวลาสมองรู้สึกว่า “ยังไม่ปลอดภัย” แม้จะไม่มีภัยอันตรายจริง ๆ แต่ถ้าใจเรายังสั่น ยังคิด ยังวนอยู่กับสิ่งที่ทำให้ไม่สบายใจ สมองก็จะไม่ยอมปล่อยให้เราหลับง่าย ๆ มันเหมือนระบบเตือนภัยที่เปิดค้างอยู่ในตัวเราเอง
พอรู้แบบนี้ ฉันก็เริ่มค่อย ๆ เปลี่ยนสิ่งเล็ก ๆ รอบตัว เปลี่ยนจากการดูเรื่องเครียดก่อนนอน มาเป็นอะไรเบา ๆ อย่างเสียงฝน กลิ่นลาเวนเดอร์ หรือบางคืนก็แค่เขียนสิ่งที่กังวลใส่กระดาษ บอกตัวเองว่า “เดี๋ยวค่อยคิดพรุ่งนี้” แล้วค่อย ๆ ปล่อยใจให้ว่างลงทีละนิด
ฉันเริ่มกินแมกนีเซียมก่อนนอนด้วย มันไม่ใช่ยาวิเศษอะไร แต่รู้สึกได้เลยว่าหลับง่ายขึ้น ความรู้สึกเกร็ง ๆ ในตัวคลายลง คล้าย ๆ กับว่าใจเราถูกจับมือไว้เบา ๆ แล้วบอกว่า “ไม่เป็นไรนะ หลับได้แล้ว”
และที่เปลี่ยนไปมากคือ ฉันไม่ฝืนตัวเองอีกต่อไป ถ้าคืนนั้นรู้สึกไม่ไหว ก็ไม่เร่ง ไม่หงุดหงิด แค่พาตัวเองอยู่กับความเงียบ อาจจะหายใจลึก ๆ ช้า ๆ แล้วรอให้ใจยอมวาง ทุกอย่างจะค่อย ๆ ดีขึ้นเอง
การหลับไม่ใช่เรื่องของร่างกายอย่างเดียว แต่คือความไว้ใจจากใจลึก ๆ ด้วยว่า “คืนนี้ปลอดภัยแล้วจริง ๆ”
และพอเราเริ่มซื่อสัตย์กับตัวเองมากขึ้น ปล่อยให้บางอย่างมันค่อย ๆ สงบโดยไม่ต้องรีบแก้ ฉันก็เริ่มหลับได้อีกครั้ง — หลับแบบที่ไม่ต้องพยายาม
#siamstr
#nostr
#BEBU