@ vess'oh
2024-10-08 19:26:36
Wat een vermoeiende dag! Eerst alle spanning van vertrekken, snel nog van telefoon wisselen, afscheid, veel afscheid, traantjes, nog mijn breispullen gaan halen die ik bij roos was vergeten, en dan pas eindelijk vertrekken! Fietsen fietsen fietsen! Op dit moment ben ik zeer moe, dat merk je misschien aan deze vluchtige schrijfstijl, mijn ogen vallen toe, maar dat was ik eigenlijk vanochtend al: gisterenavond waren er twee megaleuke feestjes! Eerst het verjaardagsfeestje van roos, zo vol met warme lieve mensen, en dan nog ook het verjaardagsfeestje van mijn mama! ook vol lieve mensen.
Toen fietsen fietsen fietsen!
Ik reed eerst alleen, langs de mooie lange schelde, tussen de wilgen, het riet, de velden... Ik was verwonderd iver de schoonheid van de paarden die langs het jaagpad stonden, ik was verwonderd over een kind dat vrolijk door een veld liep, wat een beeld zobder weerga, een soort van plattelandse veiligheid/vrijheid die we biet vaak meer tegenkomen. Toen werd ik opgehouden door allerlei werken, ik probeerde een omleiding te volgen (waarbij ik een sappige grote kastanjeoogst scoorde bij een prachtig paar bomen!) maar kwam weer midden in de jaagpadwerken uit en had toen een groot avontuur voor de boeg, hoeveel keer ik met die zwaarbeladen fiets de dijk op en af moest aj aj. Daarbij had ik ook nog een stevige tegenwind, waardoor ik pas na 14u aankwam bij mijn lieve oma en opa. Tim was daar al, en had al goed gesocialiseerd! We babbelden met ons vieren over vanalles, er kwamen allerlei oude verhalen bovendrijven bij oma en opa, ze waren precies zeer verheugd om tegen een nog niet bekende, jonge avonturier zoals Tim al hun verhalen uit de doeken te doen :)). Na ons buikje meer dan rond gegeten te hebben, trokken we weer op pad, deze keer met de knooppuntenroute die Tim had uitgestippeld. Bezienswaardigheden: de eiffeltoren van Asse, een paard om een heuvelkam, een steile bergaf die plots een grindweg werd, een boze tegenligger, veel politieke (rechtse) posters. En heuvels, en veel zondagsmensen. Tegen 6 uur kwamen we dan toe in Zellik, bij Yannick, een vriend van Tim. Die ontving ons hartelijk, met een mooie radiostem (hij studeert dat!). Na het eten speelde we nog een spelletje Boonanza, zeer leuk.
Ik merk wel dat ik echt heel veel zin heb om de blog te onderhouden, het is echt zo een projectje waarmee ik iets kan brengen naar de mensen waarvan ik hou, verhalen, ideeën, foto's. Ik hoop wel dat het een beetje overkomt, ik ben nogal onzeker over het rare vreemde platformpje dat niemand kent (maar ik ben gewoon onzeker en kwetsbaar tsjah) (wat het is kan je lezen in 'een eerste poging'). Als je het leest, laat me weten wat je ervan vindt! Als mensen het leuk vinden gaat mijn motivatie om er meer op te plaatsen misschien wel overleven :).
Tijdens het fietsen moest ik regelmatig denken aan The Cyborg Manifesto van Donna Haraway. Zelf heb ik dat boekje eigenlijk nog niet gelezen, maar het idee van de cyborg, het uitgebreide lichaam/zelf met technologie zet me wel aan het denken. Ik op de fiets met al mijn warme (regen)kleren in de fietszak ben precies een soort reuze huisjesslak aan topsnelheid. We razen door het landschap, ervaren het, de wind, de zon en regen, interageren met de menselijke en botanische bewoners ervan... En aan het einde van de dag zetten we onze tent op, ons verplaatsbare huisje. Wat als nu eens stopten met de wereld, ecosystemen en natuur, ons lichaam te beschouwen als machines, als radartjes, waarin problemen kunnen opgelost worden met quick files zoals een pilletje of de inrichting van reservaten (zoals we gewoon zijn bij de machines: een beetje smeren, een tandwiel vervangen, de nieuwe update installeren). Wat als we nu eens de machines als deel van ons lichaam zagen? Een lichaam om gehecht aan te zijn, om zorg voor te dragen? Om mee in wederkerige interactie met de wezens rond ons te gaan?
Bon, ik moet er nog eens over nadenken, en dat boek lezen, misschien heb ik daar ooit wel eens tijd voor. Na een lange fietsdag ben ik er allisinds te moe voor!