@ 21335073:a244b1ad

The other day, I had the privilege of sitting down with one of my favorite living artists. Our conversation was so captivating that I felt compelled to share it. I’m leaving his name out for privacy.

Since our last meeting, I’d watched a documentary about his life, one he’d helped create. I told him how much I admired his openness in it. There’s something strange about knowing intimate details of someone’s life when they know so little about yours—it’s almost like I knew him too well for the kind of relationship we have.

He paused, then said quietly, with a shy grin, that watching the documentary made him realize how “odd and eccentric” he is. I laughed and told him he’s probably the sanest person I know. Because he’s lived fully, chasing love, passion, and purpose with hardly any regrets. He’s truly lived.

Today, I turn 44, and I’ll admit I’m a bit eccentric myself. I think I came into the world this way. I’ve made mistakes along the way, but I carry few regrets. Every misstep taught me something. And as I age, I’m not interested in blending in with the world—I’ll probably just lean further into my own brand of “weird.” I want to live life to the brim. The older I get, the more I see that the “normal” folks often seem less grounded than the eccentric artists who dare to live boldly. Life’s too short to just exist, actually live.

I’m not saying to be strange just for the sake of it. But I’ve seen what the crowd celebrates, and I’m not impressed. Forge your own path, even if it feels lonely or unpopular at times.

It’s easy to scroll through the news and feel discouraged. But actually, this is one of the most incredible times to be alive! I wake up every day grateful to be here, now. The future is bursting with possibility—I can feel it.

So, to my fellow weirdos on nostr: stay bold. Keep dreaming, keep pushing, no matter what’s trending. Stay wild enough to believe in a free internet for all. Freedom is radical—hold it tight. Live with the soul of an artist and the grit of a fighter. Thanks for inspiring me and so many others to keep hoping. Thank you all for making the last year of my life so special.

@ 7f6db517:a4931eda

People forget Bear Stearns failed March 2008 - months of denial followed before the public realized how bad the situation was under the surface.

Similar happening now but much larger scale. They did not fix fundamental issues after 2008 - everything is more fragile.

The Fed preemptively bailed out every bank with their BTFP program and First Republic Bank still failed. The second largest bank failure in history.

There will be more failures. There will be more bailouts. Depositors will be "protected" by socializing losses across everyone.

Our President and mainstream financial pundits are currently pretending the banking crisis is over while most banks remain insolvent. There are going to be many more bank failures as this ponzi system unravels.

Unlike 2008, we have the ability to opt out of these broken and corrupt institutions by using bitcoin. Bitcoin held in self custody is unique in its lack of counterparty risk - you do not have to trust a bank or other centralized entity to hold it for you. Bitcoin is also incredibly difficult to change by design since it is not controlled by an individual, company, or government - the supply of dollars will inevitably be inflated to bailout these failing banks but bitcoin supply will remain unchanged. I do not need to convince you that bitcoin provides value - these next few years will convince millions.

---

If you found this post helpful support my work with bitcoin.

@ 57d1a264:69f1fee1

I dare to claim that the big factor is the absence of an infinite feed design.

Modern social media landscape sucks for a myriad of reasons, but oh boy does the infinite feed take the crapcake. It's not just bad on it's own, it's emblematic of most, if not all other ways social media have deteriorated into an enshitification spiral. Let's see at just three things I hate about it the most.

1) It's addictive: In the race for your attention, every addictive design element helps. But infinite feed is addictive almost by default. Users are expected to pull the figurative lever until they hit a jackpot. Just one more reel, then I'll go to sleep.

2) Autonomy? What's that? You are not the one driving your experience. No. You are just a passenger passively absorbing what the feed feeds you.

3) Echo chambers. The algorithm might be more to blame here, but the infinite feed and it's super-limited exploration options sure don't help. Your feed only goes two ways - into the past and into the comfortable.

And I could go on, and on...

The point it, if the goal of every big tech company is to have us mindlessly and helplessly consume their products, without agency and opposition (and it is $$$), then the infinite feed gets them half-way there.

Let's get rid of it. For the sake of humanity.

Aphantasia [^1] Version: 1.0.2 Alpha

What is Aphantasia?

I like to call it a social network for graph enthusiasts. It's a place where your thoughts live in time and space, interconnected with others and explorable in a graph view.

The code is open-source and you can take a look at it on GitHub. There you can find more information about contributions, API usage and other details related to the software.

There is also an accompanying youtube channel.

https://www.youtube.com/watch?v=JeLOt-45rJM

[^1]: Aphantasia the software is named after aphantasia the condition - see Wikipedia for more information.

https://stacker.news/items/988754

@ 57d1a264:69f1fee1

Definition: when every single person in the chain responsible for shipping a product looks at objectively horrendous design decisions and goes: yup, this looks good to me, release this. Designers, developers, product managers, testers, quality assurance... everyone.

I nominate Peugeot as the first example in this category.

Continue reading at https://grumpy.website/1665

https://stacker.news/items/988044

@ 57d1a264:69f1fee1

This talks highlights tools for product management, UX design, web development, and content creation to embed accessibility.

Organizations need scalability and consistency in their accessibility work, aligning people, policies, and processes to integrate it across roles. This session highlights tools for product management, UX design, web development, and content creation to embed accessibility. We will explore inclusive personas, design artifacts, design systems, and content strategies to support developers and creators, with real-world examples.

https://www.youtube.com/watch?v=-M2cMLDU4u4

https://stacker.news/items/988041

@ 9ca447d2:fbf5a36d

Gen Z (those born between 1997 and 2012) are not rushing to stack sats, and Oliver Porter, Founder & CEO of Jippi, understands the challenge better than most. His strategy revolves around adapting Bitcoin education to fit seamlessly into the digital lives of young adults.

“We need to meet them where they are,” Oliver explains. “90% of Gen Z plays games. 70% expect to earn rewards.”

So, what will effectively introduce them to Bitcoin? In Oliver’s mind, the answer is simple: games that don’t feel preachy but still plant the orange pill.

Learn more at Jippi.app

That’s exactly what Jippi is. Based in Austin, Texas, the team has created a mobile augmented reality (AR) game that rewards players in bitcoin and sneakily teaches them why sound money matters.

“It’s Pokémon GO… but for sats,” Oliver puts it succinctly.

Jippi is like Pokemon Go, but for sats

Oliver’s Bitcoin journey, like many in the space, began long before he was ready. A former colleague had tried planting the seed years earlier, handing him a copy of The Bitcoin Standard. But the moment passed.

It wasn’t until the chaos of 2020 when lockdowns hit, printing presses roared, and civil liberties shrank that the message finally landed for him.

“The government got so good at doing reverse Robin Hood,” Oliver explains. “They steal from the working population and reward the rich.”

By 2020, though, the absurdity of the covid hysteria had caused his eyes to be opened and the orange light seemed the best path back to freedom.

He left the UK for Austin “one of the best places for Bitcoiners,” he says, and dove headfirst into the industry, working at Swan for a year before founding Jippi on PlebLab’s accelerator program.

Jippi’s flagship game lets players roam their cities hunting digital creatures, Bitcoin Beasts, tied to real-world locations. Catching them requires answering Bitcoin trivia, and the reward is sats.

No jargon. No hour-long lectures. Just gameplay with sound money principles woven right in.

The model is working. At a recent hackathon in Austin, Jippi beat out 14 other teams to win first place and $15,000 in prize money.

Oliver of Jippi won Top Builder Season 2 — PlebLab on X

“We’re backdooring Bitcoin education,” Oliver admits. “And while we’re at it, encouraging people to get outside and touch grass.”

Not everyone’s been thrilled. When Jippi team members visited one of the more liberal-leaning places in Texas, UT Austin, to test interest in Bitcoin, they found some seriously committed no-coiners on the campus.

“One young woman told me, ‘I would rather die than talk about Bitcoin,'” Oliver recalls, highlighting the cultural resistance that’s built up among younger demographics.

This resistance is backed by hard data. According to Oliver, some of the Bitcoin podcasters they met with in the space to do market research reported that less than 1% of their listeners are from Gen Z and that number is dropping.

“Unless we find a way to capture their interest in a meaningful way, there’s going to be a big problem around trying to sway Gen Z away from the siren call of s***coins and crypto casinos and towards Bitcoin,” Oliver warns.

Jippi’s next big move is Las Vegas, where they’ll launch the Beast Catch experience at the Venetian during a major Bitcoin event. To mark the occasion, they’re opening up six limited sponsorship spots for Bitcoin companies, each one tied to a custom in-game beast.

Jippi looks to launch a special event at Bitcoin 2025

“It’s real estate inside the game,” Oliver explains. “Brands become allies, not intrusions. You get a logo, company name, and call to action, so we can push people to your site or app.”

Bitcoin Well—an automatic self-custody Bitcoin platform—has claimed Beast #1. Only five exclusive spots remain for Bitcoin companies to “beastify their brand” through Jippi’s immersive AR game.

“I love the Jippi mission. I think gamified learning is how we will onboard the next generation and it’s exciting to see what the Jippi team is doing! I love working with bitcoiners towards our common mission – bullish!” said Adam O’Brien, Bitcoin Well CEO.

Jippi’s sponsorship model is simple: align incentives, respect users, and support builders. Instead of throwing ad money at tech giants, Bitcoin companies can connect with new users naturally while they’re having fun and earning sats in the process.

For Bitcoin companies looking to reach a younger demographic, this represents a unique opportunity to showcase their brand to up to 30,000 potential customers at the Vegas event.

Jippi Bitcoin Beast partnership

While Jippi’s current focus is simple, get the game into more cities, Oliver sees a future where AR glasses and AI help personalize Bitcoin education even further.

“The magic is going to really happen when Apple releases the glasses form factor,” he says, describing how augmented reality could enhance real-world connections rather than isolate users.

In the longer term, Jippi aims to evolve from a free-to-play model toward a pay-to-play version with higher stakes. Users would form “tribes” with friends to compete for substantial bitcoin prizes, creating social connections along with financial education.

Unlike VC-backed startups, Jippi is raising funds pleb style via Timestamp, an open investment platform for Bitcoin companies.

“You don’t have to be an accredited investor,” Oliver explains. “You’re directly supporting the parallel Bitcoin economy by investing in Bitcoin companies for equity.”

Anyone can invest as little as $100. Perks include early access, exclusive game content, and even creating your own beast design with your name/pseudonym and unique game lore. Each investment comes with direct ownership of an early-stage Bitcoin company like Jippi.

For Oliver, this is more than just a business. It’s about future-proofing Bitcoin adoption and ensuring Satoshi’s vision lives on, especially as many people are lured by altcoins, NFTs, and social media dopamine.

“We’re on the right side of history,” he says firmly. “I want my grandkids to know that early on in the Bitcoin revolution, games like Jippi helped make it stick.”

In a world increasingly absorbed by screens and short attention spans, Jippi’s combination of outdoor play, sats rewards, and Bitcoin education might be exactly the bridge Gen Z needs.

Interested in sponsoring a Beast or investing in Jippi? Reach out to Jippi directly by heading to their partnerships page on their website or visit their Timestamp page to invest in Jippi today.

@ 57d1a264:69f1fee1

Graphics materials for Bitcoin Knots https://github.com/bitcoinknots branding. See below guide image for reference, a bit cleaner and scalable:

Font family "Aileron" is provided free for personal and commercial use, and can be found here: https://www.1001fonts.com/aileron-font.html

Source: https://github.com/Blissmode/bitcoinknots-gfx/tree/main

https://stacker.news/items/986624

@ 57d1a264:69f1fee1

Graphics materials for Bitcoin Knots https://github.com/bitcoinknots branding. See below guide image for reference, a bit cleaner and scalable:

Font family "Aileron" is provided free for personal and commercial use, and can be found here: https://www.1001fonts.com/aileron-font.html

Source: https://github.com/Blissmode/bitcoinknots-gfx/tree/main

https://stacker.news/items/986587

@ 57d1a264:69f1fee1

You’ve probably seen it before.

You open an agency’s website or a freelancer’s portfolio. At the very top of the homepage, it says:

We design for startups.

You wait 3 seconds. The last word fades out and a new one fades in:

We design for agencies.

Wait 3 more seconds:

We design for founders.

I call this design pattern The Wheel of Nothing: a rotating list of audience segments meant to impress through inclusion and draw attention through motion… for absolutely no reason.

Revered brand studio Pentagram recently launched a new website. To my surprise, the homepage features the Wheel of Nothing front and center, boldly claiming:

We design Everything for Everyone…before cycling through more specific combinations every few seconds.

Dan Mall, a husband, dad, teacher, creative director, designer, founder, and entrepreneur from Philly. I share as much as I can to create better opportunities for those who wouldn’t have them otherwise. Most recently, I ran design system consultancy SuperFriendly for over a decade.

Read more at Dans' website https://danmall.com/posts/the-wheel-of-nothing/

https://stacker.news/items/986392

@ 8aa70f44:3073d1a6

Earlier this year I launched the asknostr.site project which has been a great journey and learning experience. I had wanted to write down my goals and ideas with the project but didn't get to it yet. Primal launching the article editor was a trigger for me to go for it.

Ever since I joined Nostr i was looking for ways to apply my skillset solve a problem and help with adoption. Around Christmas I figured that a Quora/Stackoverflow alternative is something that needs to exist on Nostr.

Before I knew it I had a pretty decent prototype. And because the network already had so much awesome content, contributors and authors I was never discouraged by the challenge that kills so many good ideas -> "Where do I get the first users?".

Since the initial announcement I have received so much encouragement through zaps, likes, DM's, and maybe most of all seeing the increase in usage of the site and #asknostr content kept me going.

Current State

The current version of the site is stable and most bugs are hashed out. After logging in (remote signer, extension or nsec) you can engage with content through votes, comments and replies. Or simply ask a new question.

All content is stored in the site's own private relay and preprocessed/computed into a single data store (postgres) so the site is fast, accessible and crawl-able.

The site supports browsing hashtags, voting/commenting on answers, asking new questions and every contributor get their own profile (example). At the time of writing the site has 41k questions, almost 200k replies/comments and upwards of 5 million sats purely for #asknostr content.

What to expect/On my list

There are plenty of things and UI bugs that need love and between writing the draft of this post and hitting publish I shipped 3 minor bug fixes. Little by little, bit by bit...

In addition to all those small details here is an overview of the things on my own wish list:

• Inline Zaps: Ability to zap from the asknostr.site interface. Click the zap button, specify or pick the number of sats zap away.

• Contributor Rank: A leaderboard to add some gamification. More recognition to those nostriches that spend their time helping other people out

• Search by Keyword: Search all content by keywords. Experiment with the index to show related questions or answers

• Better User Profiles: Improve the user profile so it shows all the profile questions and answers. Quick buttons to follow or zap that person. Better insights in the topics (hashtags) the profile contributes to

• Bookmarks: Ability to bookmark questions and answers. Increase bookmark weight as a signal to rank answers.

• Smarter Scoring: Tune how answers are scored (winning answer formula). Perhaps give more weight to the question author or use WoT. Not sure yet.

All of this is happening at some point so follow me if you want to stay up to date.

Goals

To manage expectations and keep me focussed I write down the mid and long term goals of the project.

Long term

Call me cheesy but I believe that humanity will flourish through an open web and sound money. My own journey started from with bitcoin but if you asked me today if it's BTC or nostr that is going to have the most impact I wouldn't know what to answer. Chicken or egg?

The goal of the project is to offer an open platform that empowers individuals to ask questions, share expertise and access high-quality information across different topics. The project empowers anyone to monetize their experience creating a sustainable ecosystem that values and rewards knowledge sharing. This will ultimately democratize access to knowledge for all.

Mid term

The project can help a lot with onboarding new users onto the network. Once we start to rank on certain topics we can get a piece of the search traffic pie (StackOverflows 12 million, and Quora 150 million visitors per month) which is a great way to expose people to the power of the network.

First time visitors do not need to know about nostr or zaps to receive value. They can browse around, discover interesting content and perhaps even create a profile without even knowing they are on Nostr now.

Gradually those users will understand the value of the network through better rankings (zaps beats likes), a cross-client experience and a profile that can be used on any nostr site or app.

In order for the site to do that we need to make sure content is browsable by language, (sub)topics and and we double down on 'the human touch' with real contributors and not LLMs.

Short Term Goal

The first goal is to make the site really good and an important resource for existing Nostr users. Enable visitors to search and discover what they are interested in. Integrate within the existing nostr eco system with 'open in' functionality and quick links to interesting projects (followerpacks?)

One of things i want to get right is to improve user retention by making the whole Q\&A experience more sticky. I want to run some experiments (bots, award, summaries) to get more people to use asknostr.site more often and come back.

What about the name?

Finally the big question: What about the asknostr.site name? I don't like the name that much but it's what people know. I think there is a high chance that people will discover Nostr apps like Olas, Primal or Damus without needing to know what NOSTR is or means.

Therefore I think there is a good chance that the project won't be called asknostr.site forever. I guess it all depends on where we all take this.

Onwards!

@ 57d1a264:69f1fee1

As a product builder over too many years to mention, I’ve lost count of the number of times I’ve seen promising ideas go from zero to hero in a few weeks, only to fizzle out within months.

The problem with most finance apps, however, is that they often become a reflection of the internal politics of the business rather than an experience solely designed around the customer. This means that the focus is on delivering as many features and functionalities as possible to satisfy the needs and desires of competing internal departments, rather than providing a clear value proposition that is focused on what the people out there in the real world want. As a result, these products can very easily bloat to become a mixed bag of confusing, unrelated and ultimately unlovable customer experiences—a feature salad, you might say.

Financial products, which is the field I work in, are no exception. With people’s real hard-earned money on the line, user expectations running high, and a crowded market, it’s tempting to throw as many features at the wall as possible and hope something sticks. But this approach is a recipe for disaster.

Here’s why: https://alistapart.com/article/from-beta-to-bedrock-build-products-that-stick/

https://stacker.news/items/985285

@ 58537364:705b4b85

พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล วัดป่าสุคะโต แสดงธรรมเย็นวันที่ 28 กันยายน 2565

ที่ประเทศจีนเมื่อสัก 100 - 200 ปีก่อน ชายคนหนึ่งตาบอด แต่ก็สามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติ วันหนึ่งก็เดินไปเยี่ยมเพื่อน ซึ่งอยู่ในเมืองเดียวกัน แต่ก็เดินไกลสักหน่อย แล้วชายตาบอดคนนี้ก็เดินได้โดยที่ไม่ต้องใช้ไม้เท้า ถึงบ้านเพื่อนก็สนทนากับเพื่อนหลายเรื่องหลายราว คุยกันถูกคอ จนกระทั่งค่ำ ก็ได้เวลาที่ชายตาบอดจะกลับบ้าน แต่ก่อนที่แกจะเดินออกจากบ้าน เพื่อนก็ยื่นโคมให้ โคมนี่เป็นคนที่จุดไฟให้แสงสว่างในเวลากลางคืน

ชายตาบอดก็บอกว่าฉันไม่ต้องใช้โคมหรอก เดินได้โดยที่ไม่เห็นอะไร ไม่ต้องใช้แสงสว่างก็เดินได้ ทางเส้นนี้ฉันก็คุ้นแล้ว เพื่อนก็บอกว่าที่ให้โคมนี่ ก็เพื่อเวลาคุณเดินกลับบ้านตามตรอกซอกซอย มันจะได้ให้แสงสว่าง คนที่เขาเดินสวนคุณมา เขาเห็นทาง เขาก็จะได้ไม่เดินชนคุณไงล่ะ เหตุผลนี้ก็ทำให้ชายตาบอดถือโคมกลับบ้าน ทั้งๆ ที่ตัวเองไม่จำเป็นต้องใช้โคมนั้นเลย

ระหว่างที่เดินกลับบ้านก็มีคนหลายคนเดินสวน เพราะมันเป็นตรอกซอกซอยที่มีคนเดินผ่านไปผ่านมาอยู่ แต่ว่าพอเดินมาพักหนึ่ง ปรากฏว่ามีผู้ชายคนหนึ่งเดินชนชายตาบอดอย่างแรงเลย จนล้มเลย ชายตาบอดก็โกรธมาก ก็พูดขึ้นมาว่าแกตาบอดหรือไง แกไม่เห็นหรือโคมที่ฉันถือนี่ ชายคนที่เดินชนชายตาบอดก็บอกว่าขอโทษครับ ขอโทษจริงๆ แต่โคมที่พี่จุดนี่มันดับไปนานแล้วนะ เรื่องก็จบเท่านี้นะ ฟังแล้วเราได้แง่คิดอะไรไหม

เรื่องนี้อาจจะเป็นนิทานนะ แต่มันไม่ใช่นิทานประเภทว่าสอน บอกเราในตอนท้ายว่านิทานเรื่องนี้สอนอะไร แต่ว่ามันจบลงโดยให้เราคิดเอง ฟังเรื่องนี้แล้วเราได้แง่คิดอะไร

แง่คิดอย่างหนึ่งก็คือว่าในการดำเนินชีวิตของคนเรา เราควรจะคิดถึงคนอื่นด้วย ของบางอย่างเราไม่จำเป็น แต่ว่ามันมีประโยชน์กับคนอื่น ถ้าเรานึกถึงคนอื่น มันก็ไม่ใช่ประโยชน์กับคนอื่นอย่างเดียว มันเป็นประโยชน์กับเราด้วย อย่างชายตาบอด เขาไม่จำเป็นต้องใช้โคมเลย ในการเดินกลับบ้านยามค่ำคืน แต่เพื่อนคะยั้นคะยอให้ถือโคมเพื่ออะไร ก็เพื่อประโยชน์ของคนอื่นที่เขาตาดี แล้วเขาต้องใช้แสงสว่างในการเดินสัญจร

การที่ชายตาบอดถือโคม ไม่ได้เพื่อประโยชน์ของตัวเอง แต่เพื่อประโยชน์ของคนอื่น แต่สุดท้ายมันก็เป็นประโยชน์กับตัวเอง เพราะถ้าหากว่าคนที่เขาเดินสวนมา เขาเห็นชายตาบอดถือโคม เขาก็ไม่เดินชน ฉะนั้นทีแรกชายตาบอดก็เดินได้สะดวกสบาย ไม่มีใครชน ก็เพราะว่าคนอื่นเขาเห็นแสงสว่างจากโคมนั้น

อันนี้เขาสอนว่าคนเราควรจะนึกถึงผู้อื่น ของบางอย่างแม้เราไม่จำเป็น แต่ว่ามันเป็นประโยชน์กับผู้อื่นก็ควรทำ หรือบางอย่างอาจจะไม่สะดวกกับเรา แต่ว่ามันช่วยคนอื่นได้ อย่างเช่นการถือโคม มันคงไม่สะดวกสบายเท่ากับเดินตัวเปล่า แต่ว่าเมื่อเดินถือโคมแล้ว มันก็เป็นประโยชน์กับคนที่เดินสวนมาด้วย แต่สุดท้ายมันก็กลับมาเป็นประโยชน์กับชายตาบอดนั่นเอง อย่างที่พูดไปแล้ว ไม่มีใครมาเดินชน

ในชีวิตของคนเรา เราควรจะคิดถึงคนอื่น ฉะนั้นการที่สังคมหรือบ้านเมืองมันน่าอยู่ ก็เพราะผู้คนไม่ได้คิดถึงแต่ตัวเองอย่างเดียว การกระทำบางอย่าง เราทำเพื่อประโยชน์ของส่วนรวม เพื่อผู้อื่น ยกตัวอย่างง่ายๆ เวลาเรากินอะไร มันมีขยะอยู่ในมือ จะเป็นถุงพลาสติก จะเป็นนมกล่อง หรือจะเป็นขวด ขวดน้ำที่กลายเป็นขยะเรียบร้อยแล้ว ทำไมเราควรจะถือขยะนั้นไว้กับตัว จนกว่าจะเห็นถังขยะจึงหย่อนลงถังขยะ

ที่จริงถ้าเรานึกถึงแต่ตัวเอง เราก็แค่โยนมันทิ้งขยะนั้นข้างทาง สบายดีนะ หลายคนก็ทำอย่างนั้น คนเราถ้าคิดถึงแต่ตัวเอง เราไม่เก็บมันไว้กับตัว แล้วก็รอจนกว่าจะเดินเห็นถังขยะ แต่คนจำนวนมากเขาก็เก็บขยะเอาไว้ เพื่อที่จะไปทิ้งลงในถังขยะ

อันนี้เพราะอะไร เพราะนึกถึงผู้อื่น นึกถึงคนที่เก็บขยะบ้าง หรือนึกถึงสังคมส่วนรวม ว่าถ้าเราทิ้งขยะไม่เป็นที่ มันก็จะเลอะเทอะ ไม่น่าดู บางคนก็คิดถึงพนักงานเก็บขยะ หรือคิดถึงพนักงานทำความสะอาด ก็เลยช่วยเขาด้วยการทิ้งขยะเป็นที่ ทั้งที่ถ้าทิ้งข้างทาง กินเสร็จ ดื่มน้ำเสร็จ ดูดนมกล่องเสร็จ ทิ้งไปเลยนี่มันสบายกว่า แต่เป็นเพราะเราคิดถึงคนอื่น เราจึงเอาไปทิ้งเป็นที่

หรือการปิดไฟ บางทีเราก็เห็นไฟเปิดอยู่ที่ห้องน้ำ หรือที่ห้องที่โล่ง เราก็อุตส่าห์เดินไป แทนที่เราจะกลับบ้านเลย เราก็เดินไปที่ห้องน้ำเพื่อที่จะปิดสวิตช์ไฟ เรายอมเสียเวลาเพื่ออะไร ก็เพื่อส่วนรวม หรืออาจจะเป็นเพราะว่าเราอยากจะช่วยพนักงานที่เขาดูแลสถานที่นั้น ไม่ต้องเหนื่อยกับการวิ่งการเดินตามปิดไฟ ที่วัดเราเป็นระเบียบ ก็เพราะผู้คนจำนวนมากคิดถึงผู้อื่นด้วย ไม่ได้คิดถึงแต่ตัวเอง และสุดท้ายมันก็เป็นประโยชน์กับตัวเรา เพราะว่าพอสถานที่มันสะอาดหมดจด มันก็สบายหูสบายตา น่าอยู่

แต่ว่านิทานเรื่องนี้เขาสอนมากกว่านั้น ในการดำเนินชีวิตประจำวัน เราควรจะคิดถึงผู้อื่น มองไปที่ประโยชน์ของคนอื่นก่อนตัวเอง แต่เวลามีปัญหาขึ้นมา ก่อนที่จะไปโทษคนอื่น ต้องกลับมามองที่ตัวเองก่อน ไม่เหมือนกันนะ ยามปกติเรามองไปที่คนอื่นก่อน นึกถึงประโยชน์ของคนอื่นก่อน ประโยชน์ของตัวเองเอาไว้ทีหลัง แต่ว่าเวลามีปัญหา เราควรมองที่ตัวเองก่อนที่จะไปโทษคนอื่น

อย่างชายตาบอดนี่ พอมีคนมาชน แกก็ว่าชายคนนั้นเลยทีเดียว ว่าตาบอดหรือไง มาชนเขา แต่เขาไม่รู้ว่าที่เขาถูกชน เป็นเพราะว่าโคมของเขามันดับไปแล้ว ชายคนนั้นก็เลยมองไม่เห็น แต่ชายตาบอดจะรู้ได้อย่างไร ว่าโคมของตัวเองนี่ดับไปแล้ว อันนี้เหมือนกับสอนเป็นนัยว่าคนที่โทษคนอื่น แทนที่จะมองมาที่ตัวเอง จะว่าไปก็เหมือนกับคนตาบอด คือมองไม่เห็นความบกพร่อง ความผิดพลาดของตัวเอง อันนี้ก็รวมถึงคนตาดีด้วยนะ คนตาดีถ้าเกิดปัญหาขึ้นมาแล้ว ไปโทษคนอื่น แต่มองไม่เห็นความบกพร่อง ความผิดพลาดของตัวเอง ก็ไม่ต่างจากคนตาบอดเหมือนกัน

อันนี้ก็เป็นข้อคิดที่ดีมากเลย ในยามปกติเราควรนึกถึงผู้อื่น มองไปที่คนอื่นก่อน แต่เวลามีปัญหาควรจะกลับมามองที่ตัวเอง ก่อนที่จะไปโทษคนอื่น อันนี้จะเรียกว่าเป็นวิสัยของนักปฏิบัติธรรมก็ได้ จะเรียกว่าเป็นวิสัยของผู้ใฝ่ธรรม ซึ่งต่างจากวิสัยของชาวโลกทั่วๆ ไป ชาวโลกทั่วไปเขามองตัวเองก่อน เขามองถึงประโยชน์ตัวเองก่อน คิดถึงตัวเองก่อน ส่วนคนอื่น ประโยชน์ของคนอื่นเอาไว้ทีหลัง แต่เวลามีปัญหาขึ้นมา ก็โทษคนอื่นก่อนเลย แทนที่จะกลับมามองที่ตัวเอง

บ่อยครั้งเวลางานมีปัญหา เราจะเห็นคนก็จะไปโทษคนโน้นคนนี้ ว่าเป็นเหตุทำให้งานมีปัญหา ทำให้งานตัวเองมีปัญหา เจ้านายไม่ดี เพื่อนร่วมงานไม่ได้เรื่อง บางทีก็โทษดินฟ้าอากาศ แต่ว่าสิ่งที่ไม่ได้มองคือความผิดพลาดของตัวเอง เวลานัดเพื่อน เพื่อนไม่มาตามนัดตามเวลา ก็โกรธเพื่อน พอเจอเพื่อนก็ไปด่าเพื่อนเลย ว่าทำไมนัด 4 โมงเย็น ทำไมไม่มา อุตส่าห์รอ

เพื่อนบอกอ้าวจะไปรู้เหรอ นึกว่านัด 4 โมงเช้า ผมก็อุตส่าห์ไปรอตั้งแต่ 4 โมงเช้า คือ 10 โมง ปรากฏว่าคนนัดบอกเวลาไม่ละเอียด แทนที่จะบอก 4 โมงเย็น ก็ไปพูดว่า 4 โมง เพื่อนก็เลยนึกว่า 4 โมงเช้า เป็นความผิดพลาดของคนนัดแท้ๆ แต่ว่าก็ไปด่าเพื่อนเสียแล้ว ตัวเองพูดไม่ละเอียด ก็ไปโทษเพื่อน ว่าเพื่อนไม่รับผิดชอบ เพื่อนไม่เอาใจใส่

อันนี้เรียกว่าไปโทษคนอื่นก่อนที่จะมามองที่ตัวเอง ถ้าจะให้ดีก็ควรจะถามเขาก่อนว่าทำไมถึงไม่มาตามนัด พอรู้คำอธิบายของเพื่อน ก็อาจจะพบว่าเป็นเพราะเราผิดเองนะ เราพูดไม่รัดกุมเพียงพอ ที่จริงมันไม่ใช่เฉพาะเวลามีความผิดพลาด หรือเวลามีปัญหาในงานการ เวลามีความทุกข์ก็เหมือนกัน เวลามีความทุกข์ก่อนที่จะไปโทษใคร ต้องกลับมามองที่ตัวเองก่อน แต่คนส่วนใหญ่เวลามีความทุกข์ ไปโทษข้างนอก ไปโทษเสียงดังจากข้างนอก ไปโทษการกระทำของคนนั้นคนนี้ แต่ลืมหรือไม่ได้กลับมามองที่ตัวเอง ว่าเป็นที่เราหรือเปล่า

เวลามีความทุกข์ใจ สาเหตุหลักๆ มันล้วนแล้วแต่อยู่ที่ตัวเองทั้งนั้นแหละ ไม่ได้อยู่ที่คนอื่น ทุกข์กายอาจจะเป็นเพราะของแหลมมาแทง อาจจะเป็นเพราะเชื้อโรค เพราะอาหารเป็นพิษ หรือเพราะมีคนมาทำร้าย แต่ถ้าทุกข์ใจแล้วนี่ มันน่าจะเกิดจากตัวเอง หรือใจของตัวเองเป็นหลักเลยทีเดียว

เมื่อสัก 40 กว่าปีก่อน หลวงพ่อชาท่านได้รับนิมนต์ให้มาแสดงธรรมที่ประเทศอังกฤษ ตอนนั้นท่านก็มากับลูกศิษย์ที่เป็นพระฝรั่ง เช่นหลวงพ่อสุเมโธ ซึ่งตอนนั้นยังไม่ได้สร้างวัดอมราวดีที่อังกฤษ เจ้าภาพก็ให้หลวงพ่อชากับลูกศิษย์พักที่วิหารกลางกรุงลอนดอน ย่านนั้นมีสถานบันเทิง เช่น ผับ บาร์ กลางคืนก็จะมีเสียงดนตรี

สมัยนั้นดิสโก้ก็เริ่มเป็นที่นิยมแล้ว เพราะฉะนั้นเสียงดังก็จะกระหึ่มเลยตอนกลางคืน มาถึงวิหารแฮมสเตทที่หลวงพ่อชาและลูกศิษย์พัก ซึ่งก็พอดีเป็นช่วงที่ท่านพาคนนั่งสมาธิ พระและโยมหลายคนนั่งสมาธิไม่เป็นสุขเลย เพราะเสียงดนตรีมันดัง

แต่หลวงพ่อชาท่านนั่งสมาธิอย่างสงบ เหมือนกับไม่ได้ยินอะไรเลย จนกระทั่งนั่งสมาธิเสร็จ ก็มีโยมซึ่งเป็นฝรั่ง เป็นเจ้าภาพ ก็มาหาท่านแล้วก็บอกขอโทษ ที่เสียดนตรีรบกวนการนั่งสมาธิ หลวงพ่อชาท่านฟังแล้วก็ยิ้ม แล้วท่านก็พูดว่าโยมอย่าไปคิดว่าเสียงดนตรีรบกวนเรา ที่จริงเราต่างหากที่ไปรบกวนเสียงดนตรี

บางคนฟังแล้วก็งงนะ แต่ที่จริงที่ท่านพูดนี่มันเป็นสัจธรรมเลยนะ ที่คนมีความทุกข์ หงุดหงิด เมื่อเสียงมากระทบหู มันไม่ใช่เพราะเสียง แต่เป็นเพราะใจมันไปทะเลาะกับเสียงนั้น ใจมันไปต่อสู้ ไปทะเลาะเบาะแว้งกับเสียงนั้น มันไปผลักไสเสียงนั้น ถ้าเพียงแต่ยอมรับเสียงนั้น มันก็ไม่หงุดหงิด แต่พอใจมันทะเลาะกับเสียง เพราะว่ามีความรู้สึกเป็นลบต่อเสียงนั้น ว่าเป็นเสียงดัง เสียงรบกวน พอใจรู้สึกเป็นลบ มันหงุดหงิดขึ้นมาเลย ความหงุดหงิดจนนั่งสมาธิไม่เป็นสุข เป็นเพราะใจของคนฟัง ที่วางใจไม่ถูกต้องต่อเสียง ถ้าหากว่าเพียงแต่รู้สึกเป็นกลางๆ มันก็ไม่ทุกข์

มีนักปฏิบัติธรรมคนหนึ่ง แกก็มาปฏิบัติอยู่ที่สำนักหรือวัดแห่งหนึ่ง ก็ค้างคืนอยู่ประมาณ 2-3 คืน คืนแรกเลย พักเสร็จตื่นเช้าขึ้นมา เจ้าอาวาสก็ถามว่า เป็นยังไง หลับดีไหม ชายคนนั้นก็บอกว่าหลับไม่ค่อยดี โดยเฉพาะช่วงแรกๆ เพราะว่าเสียงห่านมันดัง

เสียงห่านมันดัง ตอนกลางคืนนอนไม่ค่อยหลับเลยช่วงแรก แต่ว่านึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองพกโทรศัพท์มือถือมา แล้วในโทรศัพท์มือถือก็มีการอัดเทปคำบรรยายธรรมะของครูบาอาจารย์หลายท่าน ก็เลยเอาหูฟังใส่ไว้ในหู แล้วก็ฟัง เปิดเทปธรรมะ เปิดคำบรรยายของครูบาอาจารย์ จนกระทั่งหลับได้ กระทั่งเช้าก็เป็นอันว่าได้พัก ได้หลับดีหน่อยช่วงครึ่งหลัง

สิ่งที่น่าสนใจคือว่า ระหว่างเสียงห่านกับเสียงบรรยาย อะไรดังกว่ากัน ชายคนนั้นบอกว่าหลับไม่ได้ เพราะว่าเสียงห่านมันดัง แต่เสียงบรรยายที่ฟังมันไม่ดังหรือ ที่จริงมันดังกว่าเสียงห่าน เพราะว่าเอาหูฟังใส่เข้าไปในรูหู อย่างไรมันดังกว่าเสียงห่านอยู่แล้วล่ะ แต่ทำไมหลับ ก็เพราะใจมันยอมรับเสียงบรรยายธรรมะ หรือว่ารู้สึกดีกับเสียงนั้น ขณะที่เสียงห่านนี่ ใจมองว่าเป็นเสียงรบกวน การที่ใจไปตีค่าว่าเสียงห่านเป็นเสียงรบกวน ก็ทำให้เกิดอาการต่อสู้ผลักไสกับเสียงนั้น

เหมือนอย่างที่หลวงพ่อชาท่านว่าไปทะเลาะกับเสียง ส่วนเสียงบรรยายธรรมะที่ฟังทางโทรศัพท์มือถือ ใจมันยอมรับ ใจมันรู้สึกเป็นบวก เลยไม่รู้สึกว่าดัง ทั้งที่ถ้าพูดถึงเดซิเบลแล้ว มันดังกว่าเสียงห่านอยู่แล้วแต่ก็เป็นอันหลับได้ ฉะนั้นที่หลับไม่ได้ ไม่ใช่เพราะเสียงดัง ไม่ใช่เพราะเสียงห่าน แต่เพราะใจมันไปทะเลาะกับเสียงห่าน ในขณะที่เสียงบรรยายใจไม่ได้ทะเลาะ ใจไปเคลิ้มคล้อยกับเสียงบรรยายธรรมเลยหลับ

นี่เป็นตัวอย่างง่ายๆ ในชีวิตของคนเรา เวลามีความทุกข์ ทุกข์ใจ เรามักโทษข้างนอก โทษเสียงดนตรี โทษเสียงห่าน โทษคนนั้นคนนี้ แต่นั่นเป็นเพราะเราไม่ได้กลับมาดูใจของเรา ไม่ได้กลับมาสังเกตปฎิกริยาของใจเรา ฉะนั้นถ้าเรากลับมาสังเกต ก็จะพบว่ามันเป็นเพราะใจของเราต่างหาก ที่เป็นตัวการทำให้เกิดทุกข์

ฉะนั้นถ้าเกิดว่าเรามีทุกข์ หรือมีปัญหาขึ้นมาในใจ แล้วเราไปมองออกนอกตัว ไม่กลับมามองที่ตัว ก็ไม่ต่างจากชายตาบอด ที่ไปต่อว่าคนที่มาชนตัวเอง ทั้งที่โคมที่ตัวเองถือ ไฟมันดับไปนานแล้ว แต่มองไม่เห็น วิถีธรรมกับวิถีโลกมันต่างกัน วิถีโลก มีปัญหาอะไรก็โทษคนอื่น แต่เวลาสบายก็คิดถึงแต่ตัวเอง ส่วนวิถีธรรม เวลาสบายๆ เวลาปกติก็นึกถึงคนอื่น แต่เวลามีปัญหาก็กลับมองที่ตัวเองก่อน

แล้วที่จริงถ้าเราดู มันสะท้อนให้เห็นว่า วิถีโลกเขาเน้นในเรื่องการเปลี่ยนแปลง จัดการกับภายนอก แต่ว่าวิถีธรรมหรือวิถีของผู้ใฝ่ธรรม จะเน้นที่การเปลี่ยนแปลงที่ตัวเอง โดยเฉพาะการปรับเปลี่ยนใจของตัว เวลามีความทุกข์ก็ลองปรับเปลี่ยนใจ

เหมือนมีผู้ชายคนหนึ่งที่เขานั่งสมาธิทุกเช้าเป็นประจำ แล้วเขาก็นั่งได้ดีด้วย แต่วันหนึ่งปรากฏว่าพอนั่งไปได้สักครู่หนึ่ง ก็มีเสียงค้อนดัง ทีแรกก็เสียงค้อน ตอนหลังก็เสียงเลื่อยยนต์ เพราะมีการก่อสร้างใกล้ๆ ตอนที่เสียงค้อน เสียงเลื่อยยนต์มากระทบหู ใจนี่ก็กระเพื่อมเลย แต่เขามีสติเห็น สติรู้ทัน พอมีสติรู้ทัน ใจก็สงบ แต่พอเผลอ ใจก็กระเพื่อม ทุกครั้งที่เสียงเลื่อยยนต์ดังกระทบหู แล้วมันก็สงบลงพอมีสติรู้ทัน เป็นอย่างนี้พักหนึ่ง

เขาก็เลยลองไปพิจารณาที่เสียงเลื่อยยนต์ พอพิจารณาไปก็สังเกตว่าบางครั้งมันก็กระชากกระชั้น บางครั้งมันก็ลากยาว บางครั้งเสียงสูง บางครั้งเสียงต่ำ บางครั้งเสียงดัง บางครั้งเสียงเบา ดูๆไปแล้วมันเหมือนกับเสียงเพลงเลยนะ เพลงประเภท heavy metal พอทันทีที่มองว่ามันเป็นเสียงเพลง ใจก็สงบเลย สงบประเภทที่ว่าเพลินเลย

ที่จริงเพลินก็ไม่ดี แต่เขาก็อดฉุกคิดไม่ได้ เอ๊ะ เมื่อกี้ใจยังกระเพื่อมขึ้นกระเพื่อมลง แถมมีความหงุดหงิดด้วย ตอนนี้ทำไมใจมันสงบ มีบางช่วงเสียงเลื่อยยนต์มันหายไป เขาอยากให้เสียงมันดังกลับมาใหม่ เขาก็เลยแปลกใจ ทีแรกเราอยากให้เสียงมันดับไปหายไป แต่ทำไมตอนนี้อยากให้เสียงมันดังใหม่ เสียงมันก็ยังดังเหมือนเดิม แต่ทำไมความรู้สึกเปลี่ยนไป

ที่ความรู้สึกเปลี่ยนไปเพราะอะไร เพราะว่าไม่ได้มองว่ามันเป็นเสียงดังอีกต่อไป แต่มองว่ามันเป็นเสียงเพลง พอมองว่าเป็นเสียงเพลง ความรู้สึกมันเป็นความรู้สึกในทางบวก ใจก็สงบเลย อันนี้มันก็ชี้ให้เห็นว่าความสงบมันอยู่ที่ใจ มากกว่าอยู่ที่สิ่งภายนอก และที่หงุดหงิด ที่ไม่สงบ มันไม่ใช่เพราะสิ่งภายนอก แต่เป็นเพราะใจ ใจรู้สึกลบกับเสียง มันก็กระเพื่อม มันก็หงุดหงิด ไม่สงบ ไม่เป็นสุข แต่พอใจรู้สึกเป็นบวก ความรู้สึกก็เปลี่ยนเป็นตรงกันข้าม

ฉะนั้นแทนที่จะไปตะโกนโวกเวกว่าให้หยุดส่งเสียง ให้เลิกตอกตะปู ให้เลิกใช้เลื่อยยนต์ มันจะดีกว่าหรือเปล่า ถ้ากลับมาดูที่ใจของเรา กลับมาสังเกตที่ใจของเรา หรือกลับมาปรับใจของเรา ใจของเรานี่อาจจะเป็นปัญหา

อันนี้คล้ายๆ กับเมื่อ 2-3 วันก่อน มีพระรูปหนึ่งเล่าให้ฟัง ได้ยินเสียงตอนเช้าๆ ที่วัด ตอนสายๆ วันกรรมกร มันมีเสียงเครื่องยนต์ดัง ตอนนั้นก็คิดว่าเป็นเสียงมอเตอร์ไซค์ ทันทีที่คิดว่าเป็นเสียงมอเตอร์ไซค์ ไม่พอใจขึ้นมาทันทีเลย มันมาขี่มอเตอร์ไซค์อะไรกันตรงนี้ ในวัด

แต่สักประเดี๋ยวเดียวฉุกขึ้นมาว่าเอ๊ะ มันอาจจะไม่ใช่เสียงมอเตอร์ไซค์ก็ได้ อาจจะเป็นเสียงเลื่อย เลื่อยที่เขากำลังตัดไม้ที่โค่น เพราะว่าก่อนหน้านั้นมีไม้โค่น ทันทีที่นึกว่าเป็นเสียงเลื่อย ที่ใช้ตัดไม้ที่ล้มลง ใจมันสงบเลย กลับอนุโมทนาด้วย เขามาช่วยกันทำงาน เสียงก็เสียงเดิม แต่ทำไมทีแรกหงุดหงิด เพราะไปคิดว่าเสียงมอเตอร์ไซค์ และคิดต่อไปว่ามันมาขี่อะไรแถวนี้ ในวัด แต่พอมองว่าเป็นเสียงเลื่อยที่ใช้เลื่อยไม้ที่ล้ม ความรู้สึกมันเปลี่ยนไป เพราะเกิดความรู้สึกว่าเขากำลังทำหน้าที่ของเขา

ฉะนั้นสุขหรือทุกข์อยู่ที่ใจแท้ๆ เลย หงุดหงิดหรือว่าสงบ อยู่ที่ใจ ไม่ใช่อยู่ที่เสียง อยู่ที่ว่าเราจะมองมันอย่างไร ฉะนั้นถ้าเราเข้าใจตรงนี้ สังเกตใจของเรา เราจะพบว่าจะไปแก้ทุกข์ก็ต้องแก้ที่ใจนั่นแหละ ไม่ต้องไปแก้ที่คนอื่น เป็นเพราะใจเราวางไว้ผิด มันจึงทุกข์ มันจึงเกิดความหงุดหงิด เกิดความรำคาญ แต่พอเราปรับใจ เปลี่ยนมุมมอง ความรู้สึกก็เปลี่ยนไป

zen sukato บันทึกเสียง Nun & oi ถอดเสียง nok edit

@ b099870e:f3ba8f5d

Let me point out to you that freedom is not something that anybody can be given; freedom is something people take and people are as free as they want to be.

James Baldwin

@ 975e4ad5:8d4847ce

Selfishness as Bitcoin’s Engine

Bitcoin, created by Satoshi Nakamoto, operates on a clear mechanism: miners use computational power to solve complex mathematical puzzles, verifying transactions on the network. In return, they earn rewards in Bitcoin. This is pure self-interest—miners want to maximize their profits. But while pursuing personal gain, they inadvertently maintain the entire system. Each new block added to the blockchain makes the network more stable and resilient against attacks. The more miners join, the more decentralized the system becomes, rendering it nearly impossible to manipulate.

This mechanism is brilliant because it taps into human nature—the desire for personal gain—to create something greater. Bitcoin doesn’t rely on altruism or good intentions. It relies on rational self-interest, which drives individuals to act in their own favor, ultimately benefiting the entire community.

The World Works the Same Way

This concept isn’t unique to Bitcoin. The world is full of examples where personal interest leads to collective progress. When an entrepreneur creates a new product, they do so to make money, but in the process, they create jobs, advance technology, and improve people’s lives. When a scientist works on a breakthrough, they may be driven by fame or financial reward, but the result is often a discovery that changes the world. Even in everyday life, when we buy products or services for our own convenience, we support the economy and encourage innovation.

Of course, self-interest doesn’t always lead to positive outcomes. Technologies created with good intentions can be misused—for example, in wars or for fraud. But even these negative aspects don’t halt progress. Competition and the drive for survival push humanity to find solutions, learn from mistakes, and keep moving forward. This is the cycle of development: individual self-interest fuels innovations that make the world more technological and connected.

Nature and Bitcoin: The DNA Parallel

To understand this mechanism, let’s look to nature. Consider the cells in a living organism. Each cell operates independently, following the instructions encoded in its DNA—a code that dictates its actions. The cell doesn’t “know” about the entire body, nor does it care. It simply strives for its own survival, performing its functions. But when billions of cells work together, following this code, they create something greater—a living organism.

Bitcoin is like the DNA of a decentralized system. Each miner is like a cell, following the “instructions” of the protocol to survive (profit). They don’t think about the entire network, only their own reward. But when all miners act together, they create something bigger—a global, secure, and resilient financial system. This is the beauty of decentralization: everyone acts for themselves, but the result is collective.

Selfishness and Humanity

Humans are no different from cells. Each of us wants to thrive—to have security, comfort, and success. But in pursuing these goals, we contribute to society. A teacher educates because they want to earn a living, but they shape future generations. An engineer builds a bridge because it’s their job, but it facilitates transportation for millions. Even in our personal lives, when we care for our families, we strengthen the social bonds that make society stronger.

Of course, there are exceptions—people who act solely for personal gain without regard for consequences. But even these outliers don’t change the bigger picture. Selfishness, when channeled correctly, is a driver of progress. Bitcoin is proof of this—a technology that turns personal interest into global innovation.

Bitcoin is more than just a cryptocurrency; it’s a mirror of human nature and the way the world works. Its design harnesses selfishness to create something sustainable and valuable. Just like cells in a body or people in society, Bitcoin miners work for themselves but contribute to something greater. It’s a reminder that even in our pursuit of personal gain, we can make the world a better place—as long as we follow the right “code.”